"ney" sesidir. hem ilah-i aşkı hem beşeri aşkı içinde barındıran, aşkı sözlerle değil müzikle bu kadra güzle anlatan başka bir ses yoktur herhalde. ney sesi; huzurdur, ney sesi duygudur.
"Duy şikayet etmede her an bu Ney,
Anlatır hep bu ayrılıklardan bu Ney.
Der ki; feryadım kamışlıktan gelir,
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.
Ayrılıktan parçalanmış bir yürek,
isterim ben, derdimi dökmem gerek.
Şayet aslından biraz ayrılsa can,
Öyle bekler, vuslata ersin zaman."
insana huzur veren seslere ezan yazmamı eksileyen zihniyetin neden eksilediğini duyunca ki bunu çok merak ediyorum gerçekten huzura ereceğim. işte insana en azından insan olmaya çalişan bana huzur verecektir...
