geçenlerde gülen çocuğun, bugün karşılaştığımda suratıma bile bakmamış olmasıdr sözlük. baktı da ben mi görmedim onu da bilemedim ama işin içinde bi tempralık olayı vardır.
annenin ölmesi.
annenin ölüm nedeninin, bakkala göndermemek için kendisinin gidip trafik kazası sonucu ölmesi.
annenin ölmesinden sonra, arkadaşlarının anne lafını duyunca gözlerin dolması.
ütüyü kendi yapmak.
ütüyü kendi yaptığı için gerek arkadaşlar gerek komşular tarafından acınacak halde gözükmek.
baba işte olduğu için her sabah kahvaltıyı kendin yapmak.
öğle yemeği, akşam yemeğini söylemek için 3-5 dükkandan birisini aradığında tanınmak.
hayatta tek tutunacak dal olarak görülen babanın, doğum gününü unutması. "baba doğum günümdü bugün benim" dendiğinde, kredi kartını verip, git ayakkabı falan al kendine demesi.
vee,
şu an açlıktan ölüp sırf arayacağım pizzacı, günün büyük bir bölümünü yalnız geçirdiğimi sanmasın diye yemek söyleyememek. bu nedenle belki uyursam açlığım geçer diye düşünmek... daha çok var amına koyım çok zoruma gidiyor be.
