belli bir düzene tabi olduğu sürece değildir. canınızın sabaha karşı 4te yüksek sesle müzik dinlemek istemesi, bugün faturanızın son günü olduğu halde ödemek istemeyişiniz, işe 1 ay gitmeme kararı almanız filan yalnızca sizi bağlamaz. yapabilirsiniz, sonuçlarına da katlanmak zorunda kalırsınız. aynı durum ilişkileriniz için de geçerlidir.
dünya'da özgürlük diye bir şey yoktur. hiçbir yerde yoktur. en özgür varlık yaratan'dır. diğer varlıklar ve biz insanlar sadece özgürlüğü hissedebiliriz. özgür olamayız.
kuşlar kadar özgür olmaktan bahsederler. kuşların iyiyi kötüyü seçebilme iradesi yoktur. insanın ise vardır. yaratılanlar arasında en özgür varlık insandır. cinlerden bile daha özgür. göklerde uçmanın özgürlükle alakası yoktur.
Pozitif mi yoksa negatif mi özgürlükten bahsediyoruz. Hem hangi insan?
Özgürlüğü sınırlayan bir dış güç olmasa dahi insan kendi özgürlüğünü kısıtlayabilir mi? Kısıtlıyor ise insan sadece salt kendinden olan ve gelişen arzularının ve düşüncelerinin kölesi mi yoksa arzu ve düşüncelere çevrenin etkisi kaçınılmaz mı?
insan toplumsal bir varlık olmaya başladığından itibaren özgür bir varlık olmamıştır, dolayısı değildir.
çünkü insanlar ateşi icad edip, o ateşin başında kümelenmeye başladıkları anda sosyal yapının katmanlarını oluşturmuş oldular ve böylece her şeyi birbirine ve herkese bağımlı kılan ilişkiler doğdu ve özgürlüğümüzü yitirdik. insan asla özgür değildir.
insan başkalarının özgürlüğünü kısıtlamadığı sürece özgürdür. Yani metrekare başına binlerce insanın düştüğü bu dünyada asla özgür olamazsınız ama size böyle bir cümle sunalım da özgürmüşüz biz diye düşünün diyorlar.
Yuzyillar boyu toplumları devletleri meşgul eden durumdur.
insan ozgurdur ama mutlak özgürlüğü yakalayamamistir. Mutlak özgürlük ölüm ile hayat cizgisinde tek başına karar vermektir.
Insan bilmedigi kadar ozgurdur,soyleki bi restauranta gittigimizi dusunelim eger hangi cataldan baslayacagimizi bilmiyosak istedigimizden baslamak zorundayizdir buda bizi kacinilmaz ozgurluge iter. Kisacasi ;
(bkz: ignorance is bliss)
Hayattaki herşey kanunlar la yönetilmektedir, yer çekimi, dünyanın dönmesi, güneşin doğup batması insanların yaşaması. insanın çevresi dahil olmakta insanı kontrol eder. En basiti, Soğuk olur, üşürsün ve sıkı giyinirsin. mecbursun, kar da donup ölebilirsin. Sadece düşüncelerimizde özgürüz, hareketlerimizde, kalbimizde özgürüz.
benim özgürlüğümün sınırı başkasının özgürlük alanıdır falan filan bırakalım bunları şimdi
özgürlüğün tam tanımı, istediği şeyi istediği yer/zaman vb 'da yapabilmek.
şimdi soruyorum:
devlet olan yerde tam özgürlük olur mu sizce?
not: anarşist falan değilim. amacım sadece tartışmak.
degildir. bireyin yetistirilisi, kisiliği, okudugu kitap, oturdugu mahalle, gittigi okul... her sey bireyi kisitlar. super ego diye bir kavram var oldugu surece kisi asla ozgur degildir. sadece id kavrami soz konusuysa kisi ozgurdur. toplumla beraber yasamak da bu durumu imkansiz kilar. ozgurluk bireyin kendi icin iyidir. bireyler ozgur olursa adeta kaos olur. birinin ozgurlugunun bittigi yerde digerininki baslar lafi kadar da sacma sey yoktur. ozgurluk bitebilen bir sey degildir, ozgurluk oyle bir kavram degildir. toplumun duzeni icin bireylerin davranislari kisitlanmalidir fakat bunu ozgurluk adi altina sokmak ozgurluk kavramiyla celisir.
bizden bir secim yapmamiz isteniyor ve secimi biz yapiyorsak ozgur muyuz? secim yapmak zorunda birakildigimiz hic aklimiza gelmez, ozgur sanariz kendimizi. ozgurluk kavraminin utopik oldugunu dusunuyorum.
Değildir, birinin özgürlüğünün bittiği yerde başka birinin özgürlüğü başlar bu özgür olmaya bir engeldir. Kısmende özgürdür çünkü düşünceler dizginlenemez.
Değildir,
Bu bedenden çıkıp ucmadikca,
Bu gozlerin arkasina siginiyorsak görmek için esası,
Aynanin karsisindakine bagli kaldikca,
Ailelerin sekillendirdigi
Korkarak yurudugumuz
Gozgoze gelmekten bizi alikoyan karakterle
Degiliz
Beslememiz gereken bir bedenimiz oldukca
Guvenmemiz icab eden psikoloji oldukca
Ve baskasinin iki dudagina tutsak olduysak
Özgür değil iz kardeşim.
En güçlü kontrol biçimi bedenen ve zihnen özgür olduğunuzu düşünmenizin sağlanmasıdır. Diktatörlüğün bir biçimi hapishane hücresinde olup parmaklıkları görüp dokunabildiğinizdir.
Diğerinde ise hücrenin ortasında oturup parmaklıkları göremediğinizden kendinizi özgür zannedersiniz.
insan hayatından hısım&akrabalık ve mülkiyet kavramlarını çıkartırsak evet insan özgürdür diyebiliriz. Bu kavramların özellikle de hısım&akrabalık kısmının varoluştan geldiğini düşünürsek tam özgürlüğe ulaşmak imkansıza yakın hale gelmektedir. Ancak insanın duygusuz bir varlık olarak dünyaya geldiğini düşünürsek tam özgürlüğe açılan kapıyı aralayabiliriz.
değildir. insan olmak başlı başına insanda çıkaramayacağı, üzerinden atamayacağı özellikler, değerler artık adına ne derseniz vasıflar yükler. her şey kaybolduktan sonra bile arta kalanlar insanı tam özgürleştirmez, sadece duvarları daha da belki daha da genişletir ama tam anlamıyla kalkmaz. ben insan tam anlamıyla özgür müdür sorusundan çok özgürlük nereye kadar mutluluk vericidir, tam anlamıyla özgürlük iyi midir, güzel midir sorusunun cevabını düşünüyorum. tabii ruhun özgürlüğü için yazdıklarımın geçerliliği tekrar düşünülebilir, ne olursa olsun insanın ruhu özgür olmalıdır. asıl özgürlükte benim için odur.
