hatırlıyorum da, onunla sadece akşamları konuşabilirdik ikimizde ancak müsait olurduk, bu seferde arkadaşlarıyla olurdu gece 2ye kadar beklerdim. Sonra arar 2 dakika konuşur arkadaşlarının yanına geçmesi gerektiğini birde beni sevdiğini söylerdi. Uykum olsa da uyuyamazdım. Bütün gün beklemek zoruma giderdi. Oysa o bunun kıymetini hiç bilmedi.
babanızla aranızda geçen büyük bir tartışmadan sonra babanızın size bu evden defol git demesi. insan ne diyeceğini bilemez, çok koyar, içine oturur. hele ki 20 yaşında hayatının baharında bir gençseniz.
Elalemin piçi bir ürünü hakkı olan x fiyatına satın alabiliyorken benim 43256179392x fiyatına satın almam köpek gibi zoruma gidiyor. Çünkü ederi o değil ve bu ülkede doğarak bu parayı kullanmak zorunda bırakılmayı ben seçmedim.
Kazanıyorum. Maddi gücüm yerinde. ki ben işin kuruşunda değilim. Sadece enayi, köle, vergi fahişesi muamelesi görmek istemiyorum.
Ulan daha napayım da serseri olmak istemediğime ikna edeyim? ya minik zevklerim var, arkadaşlarımla vakit geçirmek gibi, akşam yürüyüş yapmak gibi. kendimi yırtıyorum.en başımdan beri mükafat olarak tırnak kadar şey yapmadılar. Zoruma gidiyor artık. Ulan karnesine beş getiren çocuğa bile hediye falan alınıyor ben bi aferin bile duymadım. Offff..
Dedemi kaybedeli 4 yıl oldu bu martın 23'ünde ve acısını hala yaşıyorum. 7 yıllık arkadaşım geçen yıl intihar etti ve intihar ettiği yerde ve o anda ben de vardım fakat onun olduğunu bilmeden ordan geçip gittim ve ertesi gün arakadaşımdan gelen mesajla dünyam başıma yıkıldı ilk inanmadım şaka yapıyolar sandım evlerine gittiğimde olduğum yerde kala kaldım. Ve her ay mezarına gidiyorum. Fakat onun orda olması zoruma gidiyor işte. Dedemin orda yatıyo olması zoruma gidiyor... ve ikisinin vermiş olduğu acıyı artık kaldıramıyorum...
