Karşındakine çok değer veririsin, hakkında çok iyi şeyler düşünürsün ama bir bakarsın o senin için tam tersi şeyler düşünmüştür. üstüne üstlük bir de seni kandırmıştır çoğu konuda. işte o zaman kendini en değersiz hissettiğin anlardan birisi olabilir.
uğraşırsın, çabalarsın biri için. o ise kılını bile kıpırdatmaz ya, öyle değersizleşirsin ki. yaptıkların gözünün önüne geldiğinde de kendi gözünde değersizleşirsin. "ben nasıl bu kadar fedakarlık yaptım kendimden" dersin.
işte o an, hem çok sevdiğin kişinin gözünde değersiz olduğunu öğrenir hem de kendi gözünde değersizleşirsin.
iradesine yenik düştüğü an. örneğin uyuşturucu... hayır artık asla diye kendine söz verdikten sonra, tekrar onunla rahatlamış bir vaziyette uyandığını gördüğü an.
akşama kadar beklersiniz onu, işi vardır hep. içinizden ''tamam oğlum işte akşam olunca işi olmayacak konuşacağız'' dersiniz.
akşam olur 'uykum geldi uyusam ben?' der.
sonra bok gibi kalırsınız ortada.
