yanılmak ve sonucunda tüm yanıldıklarınla içinde sallanan sandalyede oturan ruh haline bir şeyleri tekrar tekrar anlatıp kendine çıkamadığın anlar.boğulduğun.
herkes gibi düşündüğünü, hissettiğini, görüdüğünü, okuduğunu... kısacası herkes gibi olduğunu farkettiğin, aslında hayatın ne kadar sıkıcı, her şeyin birbirinin tekrarı olduğunu anladığın an buna dur diyememek çaresizliklerin en büyüğüdür.
komşu evin lavabosunda tam zamanlama yapıyorum derken altına sıçtığın an. işte o an kafandan kaynar suların döküldüğü ve çaresizliğin dem vurduğu acınası anı yaşıyorsundur.
hayalini kurduğun şeyin hiç beklediğin gibi gitmemesi. şartları değiştiren durumla, yeni değişimin oluşumunu sağlayacak şartların bir nevi kader olması durumu. çok gizli kapaklı gibi oldu ama herşey öyle zaten şuan, gizli kapaklı ve aynı zamanda da aleni.
allahım, nereye gidiyor bu gemi, dediğin andır özetle. sis bulutunun içinde kaybolmak gibi...
ablası üniversiteyi kazandı diye ailecek taşınmak zorunda kaldığı için sevgilisinden ayrılması insanın çok çaresiz olduğu bir durumdur ben kendimden biliyorum 1 ay boyunca ağlamıştım ama sevdiğim erkeğe değmeyeceğini anladım geç oldu ama güç olmadı..Hayırlısı.
sınav kağıdını teslim ederken , çalışkan arkadaşının kağıdını görüp cevapların hiç birbirine benzemediğini öğrendiğinizde işte o zaman çok çaresizsinizdir.
dilini bilmediğin bir ülkede, transit uçağı yakalamaya çalışırken saat farkını hesaba katmama gibi bir unutkanlık yapıp uçağı kaçırmaktır. geçmişler olsun. bu arada valizler ne oldu valizler, sağlam mı ki.
terkedildigi andır. hiçbirşey yapamazsın öylece kalırsın. neden diye sorarsın ve mantıklı bi cevap alamazsın. içinde bir boşluk olur, bakışların anlamsızlaşır. Kendine güvenin kaybolur. Herşey anlamını yitirir ve çaresizligin en agırı budur. ama zamanla geçiyor. fazla kasmamak lazım.
