üniversite giriş sınavlarında okulun kapısından içeri alınmaya başlayan öğrencilerin yüzlerindeki ifadeden daha masum ifade yoktur. korkuyla karışık tarif edilemez bir duygu yaşayan gençler muhtemelen içlerinden son dualarını ederlerken inanılmaz masum görünürler.
yazı yazdığı zamanlar. kendinden geçer, en öz ve öz haliyle yakalarsınız yazar kişisini, her kurduğu güzel cümlede, kendini tam olarak ifade edebildiğinde çocuk gibi gülümser bu insan. ne eksi, ne artı. sadece rahatlar, ifade eder, parçadan tüme doğru yol almanın verdiği hazzı yaşar.
donunu sıyırmış ; hacetini gidermeye çalışırken yüzünde mahsun bir ifade ile ıkınıdığı andır. içindeki her türlü kötülükten arındığı o saniyelerde öyle saf, öyle savunmasızdır ki insanoğlu yedi sülalesine sövsen cevap vermez, "hadi laaan çabuk ol diye" kapıyı tekmelesen alacağın en sert cevap ince ve utangaç bir ses tonu ile "öhhm öhhhm çıkıyorum" olacaktır, hakeza piçlik olsun diye umumi tuvalette sıçarken kapının üstüne tırmanan arkadaş tarafından videoya çekilen bir arkadaşımın ağlamaklı gözlerle bize söylediği tek laf vardır; "oğlum yapmayın lan lütfen"
aklımdan çıkmıyor sözlük; bu arkadaş ki yan baktın diye 5 kişiye kafalama dalmış bir çocuktu; o an nasıl savunmasız , nasıl masum... o olaydan sonra kimse beni bir insanın daha masum olduğu bir an olduğuna inandıramaz...
çocukken en masum olan ;kırdığı bir şeyi annesinin öğrenme sürecine kadar olan ki zaman
lisede en masum olan;karnede en önemli derslerin asker olmasını görünce ailesine bunu gösterme süreci.
üniversitede;nasıl dersler sonucunda dönem tekrarı yaptım deme süreci.
üniversite sonrası hayatta;evlenme teklifi.
yaşlanınca;altına yaptığı zaman.
