Tam anlamıyla mutlu olamadığımı hissettiğimde...En büyük mutluluğumda bile içimde derinlerde anlamlandıramadığım bir hüzün hissettiğimde işte o zaman anlamıştım artık tam anlamıyla o eskiden hissettiğim saf mutluluğu bulamayacağımı. Büyümenin bedeli hiç hoş değilmiş.!
Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak dediğin andır.
Mesela bu akşam ekşi sözlükte gördüğüm başlıktaki linkte o zavallı ponçik kedinin caninin biri tarafından haşlandığında çıkardığı sesleri duyunca, o ponçik tüyleri başka bir hal alınca...
Gerçekten bu dünya yaşamak için çok ağır. bazı şeyler dayanılır gibi değil.
Bir daha asla böyle videolara bakmıycam. Aklımdan atamıyorum. Kafamı dağıtmak istiyorum olmuyor aklımdan çıkmıyor içim acıyor. Zavallı kedicik
herhangi bir duruma, olaya, kişiye vs neyse artık, katıla katıla gülerken, hatta gülmeye devam ettiğin sırada içten içe aslında bu gülmenin son bulup, yine hayatın gerçekleri içinde yer alacağını anladığın an. gülmenin keyfinde bir şey değişmez belki ama bir an için durman gerektiğini anlarsın ya hani. öyle bir şey işte. bir anlık kafanı tamamen dağıtma diyelim.
Büyük düşünmeye, düşünce sisteminin iyileşmesini anlamaya ve çevresinden sıyrılmaya başladığını fark ettiği an. Bunları fark edemeyen insan muhtemelen toplum kişisi olmuş, sıradanlaşmış ve kendini bulamamıştır.
