Evin faturaları artık sizin adınıza geliyorsa.
Paraya sıkışınca babadan istemek yerine bankaların kucağına düşmeyi tercih ettiğiniz
Maaş günü gelince sigara ustune sigara yakıp ay sonunu nasıl getireceginizin hesabını yaptığınız.
iş çıkışı tek isteginizin eve dönmek olduğunu hissettiğiniz anlardır.
Uyku saatlerinin belirsiz olduğu zamanlarda görülür. Genelde okul zamanı da meydana gelir bu bozukluk. Okul insanın psikolojisini bozuyor, sonra uyuyamıyorsun. Düşünmek için fazla vakit oluyor haliyle, düşündükçe büyüdüğünü anlıyorsun. Küçükken öyle miydi? Unursamazlık hatsafhada böyle. Ne güzeldi
eğer yaşıyorsa annenizin veya babanızın ölme ihtimalini düşünerek onlar için bir an önce bir şeyler yapma telaşına girdiyseniz büyüdünüz demektir. onlardan biri veya ikisi yoksa siz zaten çoktan büyümüşsünüzdür. acınızı hatırlattığım için, tüm yetim ve öksüz yazarlardan özür dilerim.
askerden gelip işsiz işsiz takıldığınız, soranlara askerden yeni geldim iş bakıyorum derken sıkıldığınız, iş bulamadıkça bunalımdan bunalıma girdiğiniz zamanlardır. tebrikler artık büyüdünüz.
Herkesin aslında mutlu ve iyi niyetli olmadığını anladığım zamanlar. Keşke büyümeseydim, zilleri çalıp kaçan, mahllede sokakta maç yapan, akşam eve geç girince büyüdüm sansam ve pazar sabahları doyasıya patates kızartması yesem.
yemeğini kendin yapıp,elbiselerini kendin yıkadığın,çamaşırları kendin ütüleyip astığın zaman, ve eve geldiğinde sana kimsenin yemek hazırlamamış olmasına alışmaya başladığın an büyümüşsündür efenim.
Hic bir zaman anlamaz eger buyuduyse heyecan kalmamistir onda icindeki cocuk hep canli kalmalidir yeri gelir annesi babasi yasatir onu yeri gelir sevdigi yasatir.
