çocukluğumuzun en normal eylemiydi inşaattan su içmek. çocukluk yıllarımızda hızla göç almaya başlayan ve sürekli yeni apartmanların inşa edildiği yıllardı ve top oynadığımız yerler yavaş yavaş sitelerle doluyordu - şimdi tüm top sahalarımız hatta alternatif sahalarımız bile site oldu çorlu'da-
neyse top oynadığımız alanın yakınında mutlaka bir inşaat bulunurdu ve biz dünyanın en normal şeyini yapıyormuş gibi ağzımızı dayayıp musluğa su içerdik. şimdiyi düşünüyorum da... etrafımdaki ebeveynleri düşünüyorum, yanında inşaat olan bir alana göndermiyorlar bile çocuklarını. çocuk kazara eve geldiğinde anne ben bugün inşaattan su içtim dese midesini yıkatırlar o çocuğun. halbuki inşaatın çeşmesinde sırada önümde bekleyen çocuklar şimdiki ebeveynler. bir parmağımı musluğa dayayıp üstlerine tazyikli su sıçrattığım çocuklar. nasıl bu hale geldiler anlayamıyorum?
