insanın lan ben mi duygusuzum yoksa etrafımdakiler mi abartıyor demesine sebep veren vasat bir film. hele o başroldeki kız mıy mıy konuşurken ağzına yabayla vurmak isteğimi hiç açmak istemezdim ama dayanamadım.
halil sezai paracıklıoğlu na yaramış filmdir. film süresince bi 15 dk uyup kalınsa uyanılıp devam edilse filme aynı bişey kaçırmazsınız.halil sezai ne kadar iyi bi oyuncuysa melike güner de o kadar kötüdür.
bu kadar aşırı "doğallık" verme görüntüsü bende tam tersi bir etki bırakan bir film. hatta yer yer kasma durumu intibası da bıraktı.
günümüz tüketim toplumunun her şeyi tüketme hırsı, sadece eşyayı değil insanı(kadının erkeği, erkeğin kadını)da tüketirken bunun sonucunda yakalandığı illetin pençesinde ömrünün kalan dakikalarını saymakla avunmak.ve onu da götürüp paraya tahvil etme ..ironin ta dibi..
orta bir kalite film. teselli olarak bana kalan da zaman kaybı olarak nitelenmeyecek bir film seyri.ve incir reçeline mesafe koyma duygusu.
geçen sene vizyona giren ve bu sene yeniden gösterime girmiş olan, çok beğeni toplayan, içinde sana dokunmak bütün kelimeleri yakmak gibi ve günaydın sol yanım gibi replikleri bulunan, gençlerin deli olduğu, babam ve oğlum'dan sonra en çok ağlatan filmdir.
ilginç bir film. pek ilgimi çekmedi açıkçası. acayip yani. kızın biri aids oldu diye birlikte olamıyorlar. film bundan ibaret diye kestirip olmaz tabi. seven seviyor yine.
Çoğu kişinin beğendiği filmdir efenim. Ben daha kısmet olup izlemedim kendilerini. Ama filmden önce Halil Sezai'yi pek dinlerdim. Duyduğum kadarı ile incir Reçeli filminden sonra herkes Halil Sezai tutkunu olmuş.
hakkında şöyle bir tespit yapılmış filmdir: " gecenin bi yarısı sarhoş şekilde adamın evine gitsek bize 'orospu' derler, filmde yapınca 'incir reçeli'. "
şunu da ekleyeyim, popüler olunca boku çıkan filmler kategorisine de girdi ayrıca. halil sezai gibi bi adamı bile popüler yapıp bozacaklar ya, ona yanarım. neyse, en azından şimdilik eski havasında devam ediyor. aman bozmasın.
ağlatmamıştır.gereksiz acıtasyon vardır filmde.filmin başından beri ulan bari prezarvatifle sevişin diye düşündüğüm film.ilginç olan başka insanlarla yaptığım muhabbetlerde böyle fikir çıkmaması.
bu filmi benimle beraber izleyen abaza arkadaşım isim vermeyeceğim filmin esas oğlan ve esas kızına hitaben "kendilerini buzdolabı poşetine sarıp sevişseler ya" gibi olağanüstü bir fikir üretmesine neden olan film.
tüm ulusu halil sezai manyagı yapan film. hayır o yetmezmiş gibi bi de üstüne cem adrian la düetleri ilk başlarda kulaga hoş gelsede. emre aydın tarzı acılı şarkıları yürek burkuyor. bu arada bi aydınlı olarak hiç yemediğim incir reçeli için merak uyandırmıştır içimde.
yanımda sevgilimi ağlatan, fakat beni o kadar da etkilemeyen film.
evet güzel film ama hitap ettiği kısım aşırı duygusallar, belki de gerçek aşkı tadanlar.
seveni olduğu kadar sevmeyeni de her zaman olacaktır.
bu filmden aklımda kalan en önemli replik: (bkz: sevişmek yok) aids hastalığını sadece cinselliğe indirgemek, toplumda bu hastalığın nasıl karşılandığını yeterince işlememek önemli bir eksik.
öyle bir film işte. esas kız seçimi iyi, partneri olan esas oğlan seçimi kötü. filmin konusunda bir ıssız adam da ben gördüm doğrusu. yine de piyasadaki filmlerden bir gruplandırma yapmak gerekirse,
iyi
fena değil
kötü
gruplarından, fena değil grubuna dahil olur. yani kısacası, kendi konusu içerisinde (aids konusunda sinema seyircisini bilinçlendirme amacı) 1. sınıf bir film değil ama kötü diye niteleyebileceğimiz bir film de değil.
sinemaya başka bir film için geldiğim halde, son dakika kararımı değiştirerek izlemeye karar verdiğim ancak seansını 1 dakika ile kaçırdığımda sebepsiz yere üzüldüğüm film.
halil sezai gerçekten duyguyu verebilmiş, ancak başroldeki kadın o kadar yapmacık ve sahteydi ki, film içine çekemiyor, tam duygusallaşıyorsun kız iki aptal söz söylüyor ve duygu yarım kalıyor. genel olarak izlenme potansiyeli olsa da dillerde bu kadar dolaşmasını yadırgadığım filmdir.
