insan, Yüce Allah’ın kendisine ihsan ettiği zahirî ve batınî azalarını, duygularını, latifelerini ve hislerini onun rızası dairesinde kullanır ve yerinde sarf ederse hem dünyada rahat eder hem de ebedî saadete mazhar olur. insanın fıtratına konulan, merak, hırs ve inat gibi hisler ebedî âlemi kazanmak için verilmiştir.
Mesela, hırsı yerinde kullanırsa ebedî saadeti kazanır. Şayet onu dünya için kullanırsa hem kendini hem de çevresini perişan eder. Karun’un elim akıbeti ve Sa’lebe adlı sahabenin vahim hali bunun açık delilidir.
Aynı şekilde her insanda inat hissi vardır. Şayet kişi o hissi yerinde kullanırsa her zaman bahtiyar olur. “inat ettim bundan sonra namazımı geçirmeyeceğim. Artık sigara içmeyeceğim. Şu kötü fiili yapmayacağım…” dese ve inadını o yönde kullansa, dünyası bile cennet olur. Ne yazık ki bizler inadı çok farklı yerlerde kullanıyoruz. işin içine bir de his, nefis, şeytan ve kötü niyetli kimseler girince iş daha da derinleşmekte, telafisi mümkün olmayan yaralar açmaktadır. Bazı kimseler var ki, bir dakika bile inada değmeyen ehemmiyetsiz ve küçük şeyler için senelerce inat eder. Bu yüzden, birçok aile perişan olmuş, nice yuvalar yıkılmış ve ocaklar sönmüştür.
