bir uludağ gezisiydi sözlük. o hep sevdiğim hafif tombik ve komik çocuk benim yanımda oturacaktı yol boyunca heyecandan ölmek üzereydim. saçlarımı şimdi komik gelen ama o zamanlar çok beğendiğim gibi iki yandan ayırarak topladım annemin parfümünü sıktım en sevdiğim kazağımı giydim artık hazırdım. annemin özenle hazırladığı yemekleri de alarak otobüse bindim yanıma oturdu ama bütün yol boyunca uyudu. indik biraz sonra yemek vakti geldi ben annemin hazırlayıp çantama koyduğu bütün pizzayı ona verdim. o hafif oburdu yedikçe göbeği çıkıyordu ben belkide göbek düşkünlüğümü orada kazandım. o yedi hepsini ama ben doymuştum onu izlerken. henüz küçücüktüm ama aşık oldum diyordum kendi kendime çocukça bir iç çekiş eşliğinde. sonra iyice yanıma geldi yanakları kızardı bozardı 'sana bir şey sölemek istiyorum ama utanıyorum' dedi. kesin bana aşık diye düşündüm 'noldu ki yeaaa' dedim yine aynı çocuklukla, bana aşkını itiraf edecekti emindim. kulağıma eğildi ilk defa soluğunu bu kadar yakınımda hissetmiştim heycanlandım.
kısık bir sesle
-başka pizza var mı ? dedi
ne diyceğimi bilemedim çok sinirlenmiştim. b*k ye! diye bağırdım ve yanından uzaklaştım...
sınıfın güzel kızlarının, ders boyunca öğretmenin kucağında oturması unutulmazlar arasındadır. öğretmenin niyeti ne yazık ki yıllar sonra anlaşıldığı için ağzı, burnu kırılamamıştır.
benim unutulmazım öğretmenimdir, fakat ben asla başkaları gibi' bugünlere gelmemi ilkokul öğretmenime borçluyum,onu çok seviyorum, yolumu aydınlattı falan, filan, falan...' tarzı cümleler kuramadım. kendisi ne yazık ki birkaç öğrenci dışında kimseyle ilgilenmezdi. ne öğretmen ama...
