çocukluğumuzun bir parçası. yaramazlık yapınca havaya kalkar ve terli bir saçla dış kenarlarından havaya kalkmış yaka yaramazlığı temsil ederdi. en azından benim hatırladığım. ilk okula yeni başlamıştım bir tören ile ilgili öğretmenimiz törene gelirken anneleriniz yakalarınızı kolalasın demişti. bir içtiğimiz kolayı düşündüm bir de yakayı neden demiştim kendi kendime nasıl olur? gerçeği yıllar sonra anladım. şimdiye kadar unutmadığıma göre de geçmişimde iz bırakmış bu mesele.
mavi önlük, bembeyaz önlük yakam. annem bembeyaz sakız gibi yıkar ve ütülerdi. ilmeğini hep koparırdım annem dikerdi. o günlere tekrar dönsem de ben koparmasam o dikmese. sadece o günler gelse.
şişman bir çocuk olduğum için zor buluyorduk bana Allhım o bulduğumuzda boğazımı kesiyordu tam çin işkencesi bir saatte ilikleyemezdim off tüğlerim diken diken oldu aklıma gelince.
benim her seferinde tersten açmayı başararak o küçücük vücuduma sinir harbi yaşattığım aksesuar. bi de mikili* falandı lan onlar. terledin mi boynunu falan keserdi. bok gibi de bişeymiş. yine aklıma geldi.
üzerine ipe takılmış silgi asılanı makbuldür,
erkeklerinkinde bayrak figürü vardır, kızlarınkinde ise danteller vardır.
sürekli kirlenir, ucuz yakalar çocukların boyunlarını keser.
bir de futbol oynanırken mutlaka boyundan aşağı sarkıtılır bir ucu öyle oynanır.
