sahi bir de iş eğitimi dersi vardı ilkokulda. Hangi işin hangi eğitimi olduğu konusunda mutabakat sağlanamamış, sefil bir dersti.
Öğrencilerini üstün yeteneklerle donattığını düşünen müthiş eğitim sistemimizin canla başla çalıştığı günlerdi.
şahsen -daha önce söylediğim gibi- yırtık önlüklü, dizleri yamalı öğrencilerin okuduğu bir varoş semtinde okudum ilkokulu. şunun için söylüyorum:
Bir kere bir sürü malzeme isterdi bu salak ders için. Yıl boyunca harcanan kırtasiye masrafı kadar tuttuğu olurdu bu dersin harcamalarının tutarı. yaptırdıkları şey ise çok ilginç. Biraz ayrıntılı ele alalım.
Halı-Kilim dokumak: dikdörtgenden yapılmış bir tezgah hazırlanması gerek önce. tabi karşılıklı kısa kenarları eşit aralıklı çivilerle dolu. çiviler arasına ip gerilir ve cetvel ile burası sabitlenir. Ardından dokunan halı kilim, her neyse, "tarak" vasıtasıyla iyice oturtulurdu falan. Halıya ismini yazarsın başka bi numarası yoktur.
Tahta çerçeve yapmak: bir fotoğraf çerçevesini ince tahtalarla yapmak. yorum yok
Ev maketi: Tahta tuğla blokları ağaç tutkalı ile yapıştırıp ev yapılır. mimar sinan stayla.
Alçıdan kabartma yapmak: kırtasiyeciden alınan alçı kalıbına dökülürdü alçı. Ama inşaat ustasıyız sanki, tutturamazdık kıvamını vee, donarken çatlardı. Sonrasında bob ross edası ile boyardık onları.
Kontrplaktan figür: evet. insanı ölümlere sürükler adeta. Kıl testersi denilen dünyanın en kıl aleti ile çalışırsınız. ısındıkça kopar, kopmasın diye el sabunu sürülür falan. Ölüm gibi ya, son testere kırılmasın diye kıçını yırtar çocuk.
Makarna yapmak: dersin konusu makarna yapmak ise, herkes adeta birer ümit usta-oktay usta oluverir. erlenmayer denilen kapla suyunu ayarlarken, bir einstein a dönüşür öğrenci. Makarnayı kurala göre yapar. sağlıklı makarnanın kurallarını öğrenir çocuklar.
Teyel dikmek: evet hangi dikişin nasıl atıldığı konusunda bu konu da. Bunlar iki ucu düğümsüz ipliklerle kumaş sabitleme yöntemleridir. Elde makine dikişi, z teyel gibi çeşitleri de yok değil.
havyayla lehim yaparken elimi yakıp her seferinde küfrettiğim derstir. ayrıca embesil hoca yanıp sönen ışıklar yaptırmıştı. çalıştırdığımda önce kırmızı sonra mavi yanması gerekiyormuş benim önce mavi yanıyordu. bu yüzden kafama vurmuştu hiç unutmam.
gereksiz ve nefret edilesi bir derstir kendisi.
üniversitede resim iş öğretmenliği bölümündeki karşılığı temel tasarım olan derstir. ilk okulda eğlenirsiniz, üniversitede öğrenirsiniz. ama aynı şeyi yaparsınız.
nazar bocuğu mu yapılmadı, ayakkabı kuyusundan mücevher kutusu mu, halı dokumak mı... tabi bunca şeyi yapabilmek için bir sürü malzemeler isterlerdi. bir yaldızlı sprey boyayı bulmak için girmediğim dükkan kalmamıştı.* şimdi ise zamanında yaptığım şeylerin nasıl yapıldığını hatırlamıyorum bile. ama o zamanlar uzun uğraşlar gösteriyorduk.
Büyüyünce üniversite kazanamayıp adam olamazsanız ameleliğe giriş 1 dersi gibi bişeydi içeriği valla. Her iş kolundan bişey yaptık kibritten ev yapıp inşaatçılığa bile teoride yaklaştık.
ilk okuldayken okuldan kaçma sebebim olan derstir. daha sonra ismi teknoloji ve tasarım olarak değiştirildi ama teknolojiden gram yararlanıldığı görülmemiştir.
