özellikler kızlarda, tenekeden, böyle her yerinde çekmeceleri olan, işte silgi yeri, kalemtraş yeri, kalem yeri gibi özel bölmeleri olan kalemlikler vardı. sınıfın zengin piçlerinde olurdu. acayip kıskanırdım.
Futbol topu. Tenefüste dışlanan çocuklar. Topu olan eşşek oğlu eşşek istemediği insanı oynatmazdı top benim diyerekten. köşeye oturur top oynayanları izlerdi fakir çocukları.
ilkokula yeni başlamıştım, babam ilk yıl babasında okumasın diye bayan bir öğretmene verdi beni. her ne kadar maddi durumumuz çok iyi olmasa da diğer köylü çocuklardan iyiydi. ama ben bunu ancak şimdi idrak edebiliyorum. çantam onların çantalarından daha farklıydı ve bu bana kendimi kötü hissettiriyordu, sanki onlardan biri değilmişim, sanki beni içlerine almayacaklar ve benimle oynamayacaklarmış gibi geliyordu. sonuçta babam aynı okulda öğretmendi ve bu zaten ayrı bir farklılık yaratıyordu. daha gün içinde o çantadan huzursuz olmaya başladım. ama onlarınkinden iyi olduğu için değil, tam tersi onarın çantalarını kıskandığım için. akşam saatleriydi annem bende ki hummalı çalışmayı farketmiş \\\\\"bu gene bir haltlar karıştırıyor\\\\\" diye söylenmeye başlamıştı. sabah erken kalktım annemler benim yokluğumu farkettiklerin de ben çoktan naylon poşetle okulun yolunu tutmuştum.
teneffüslerde kantinden mi yoksa evden mi kendi yemeğini getirmiş.evden getirmişse ne getirmiş. kantinden eğer bir şey almışsa kola mı almış ayran mı almış veya kaç paralık hamburger ne bilim tost almış falan. çocukluk işte.
statü farkı en çok resim ve beden eğitimi derslerinde görülürdü. 48'lik pastel boya bunun en büyük göstergesiydi. beden eğitiminde de biz pazar malı eşofman giyerken herif bir eşofman giymiş bu kadar mı güzel bir şey olur diye bakakalırdık. Sonradan anladık ki nike'miş!
hocanın sorduğu soruyu kimse çözemezken çözmek. ve aynısının tekrarı ve bir daha. üç defa arka arkaya bu olay gerçekleşiyorsa ve sınıfın en gevezesi sensen gerçekten büyük statü farkı oluyor.
