Yıllar sonra ilkokul arkadaşımdan bir mesaj aldım. Hiç beklediğim bir şey değildi. Onca şey yaşamıştı,kardeşi vahşice katledilmişti. O kadar acının içinde umutlarından vazgeçmediğini gördüm.
hatırlıyor musun ? son sınıftaydık sen ,ben ,pınar oturuyorduk bir gün sınıfta. ben ne kadar ümitsizdim artık benden hiçbirşey olmayacağını düşünüyordum. Sonra sen hiç birşey için geç değildir ,yeter ki insan istesin ve bir yerden başlasın dedin. Ben onu yaptım işte , ikincilikle bitirdim liseyi. Belki de o zaman kabullenip herşeyi bıraksaydım üniversite bile okuyamazdım şu an. Sana bu yüzden teşekkür etmek istedim demiş .
Bir insana fark etmeden de olsa yardım edebilmenin verdiği mutluluk çok güzel.
