hayatı boyunca futbolla ilgisi olmamış, maç muhabetine bile dayanamayan babamı yıllar önce taciz ede ede pes ettirip maça götürdüm.
93 dakikada bir tane gol pozisyonu olmadı. Maç 0-0 bitti, bir daha gitmedik tabi.
tamam Zeytinburnuspor ile Kayserispor maçının el classico kadar olmasını kimse beklemiyor da, golsüz beraberlik nedir yahu. O 90 dk teknik direktörlerden çok bana dar gelmiştir herhalde...
babam, ben ve kuzenimin gittiği sarıyer - rizespor maçıdır. rizeli olmamız ve maçın kadıköy de olması nedeniyle babam götürmüştür bizi sağolsun. 4-0 yenilmiştik. ilk maça gittiğim stadında fenerin stadı olmasıda ayrıca ironikti. gerçi sonra bir galatasaray - istanbulspor maçında da kadıköyde 5 atmamızla telafi ettiğimiz maç olmuştu.
merdivenlerden çıkarak zemini ve tribünleri gördüğünüz o ilk an, nefesiniz tuttuğunuzu fark etmediğiniz o ilk an sizi dünyanın en mutlu insanı yapar. * ayrıca pozisyon tekrarı olmadığından pişmanlığın başlangıcıdır.
