Ölüyorum sanmıştım. Yeminle ölüyorum sandım. O yaşıma gelene kadar bana böyle bir durumun varlığından bahsetmeyen annem, ablam, halalarım, teyzelerim, boy boy kuzenlerim yüzünden içimde bir yerlerin patladığını ve kan kaybından öleceğimi düşünüp çığlıklar atarak anneme koşmuştum. ilerde bir kızım olursa bu ihmalkarlığı asla yapmam.
Entrylere bakıyorum da herkes sevinmiş. Ben "ee nolcak şimdi" sorusuyla kıçımla rahatsız eden ped ile sokakta kovalamaca oynuyor ve bir yandan kafayı yiyiyordum. Birde düzensiz geliyordu alışmam 3 yılımı aldı.
Hayatın ilk kazığını yemiş kutusu kanlı ama gururlu ayşecik fatmacık gibidir.
