Valla adını hatırlayamadım şimdi, ama anasınıfında sürekli sarılıp öptüğüm ve evlenme hayalleri kurduğum bir oğlan vardı. Adını hatırlayamadım ya, şaka gibi!
Barış diye hatırlıyorum, çocukluk aşkımdı. Oyun falan oynarken o baba ben anne olurdum. Tabii daha sonra aşka inanmamaya başladım. Çocukken inanabileceğim birşeymiş.
Neslihan. Ilkokul 1. Siniftaydim. Hemen gidip soyledim, o da beni seviyormus. Neslihan la lolipopumuzu yalarken pinar i gordum ona asik oldum. Sonra neslihan i birakip pinar a onu sevdigimi soyledim. Sabriye, yeliz, elif, derken bir baktim gordugume asik oluyorum lan dedim ask boyle bisey olmasa gerek.
Degilmis zaten.
sibel'di. 4. sınıfta platonik aşkımdı. lise bitene kadar da öyle kaldı. üniversitede yollarımız ayrıldı. sonra facebooktan ekledim ama kabul etmedi. beni hatırlamıyor sanırım
volkan. ilkokul 3'teyken ayni siniftaydik. hic bilmedi bunu tabi. biz tasindiktan sonra bir daha görmedim. yillar sonra sosyal medya hesaplarindan takiplestik. araya hem mesafeler hem zaman girmisti. teknoloji olmasa hic haber alamazdim. bodrum taraflarinda kaptanlik falan o tarz islerle ugrasiyor. hic degismemis gibi geldi bana. mutlu olsun.
