hiç unutulmayan aşktır. sanki yıllar sonra yine göreceksin onu ya da onunla evlenecekmiş gibi gelir insana. ama uzaktadır ne numarası ne adresi vardır elinde. ilk aşk imkansız olmaya başlamıştır. en güzeli en temizidir...
hayatta tadılan ilk yenilgi olmasıyla beraber kabullenilen ilk yenilgi de olmalıdır. insanın hayattaki her şeyini kaybetmesi bakımından, tutulan borç defterinin büyük bir alevin içine atılması hissi yaratsada susabilmenin asaletini yaşadığınız takdirde yalnızlığının büyüklüğünüde yaşıyacağınız olaydır..
belli belirsiz aklına gelir. hiç ummadığın anda ummadığın yerde. belki bir şarkı belki bir koku ya da gördüğüm saçma sapan bir şey. bi anda aklının en derin en çıkılmaz köşesine düşer ve düşünürsün. yaşadıklarını güzel şeyleri onu hatırlatan herşeyi. ''en büyük aşkım olduğu için mi ilk aşktı''. düşünür durursun hep ama bilemezsin gerçeği nedeni sonucu...
her insanın hayatında unutulmayan bir kalp çarpıntısı... aşkla tanışmak, kalbin ilk tik taklarını duymak. sevmek, delicesine sevmek. sonunu düşünmeden, korkmadan tüm cesaretinle sarılmak aşka. hafızaya kazınan bir mühür. zaman yolları ayırsa da "ne günlerdi bee" diyerek yad etmek geçmişi.
unutulması gerçekten zor olan.
farklıdır ilk aşk. ilk heves, ilk heyecanın yaşattıkları çok ayrıdır insana. yeni aşklarda dahi özlemle hatırlanır o günler.
birincisi o incecik, o dal gibi kız,
şimdi galiba bir tüccar karısı.
ne kadar şişmanlamıştır kim bilir.
ama yine de görmeyi çok isterim,
kolay mı? ilk göz ağrısı.
orhan veli
üzerinden ne kadar aşk geçerse geçsin unutulmazdır.ilk defa sarılır,öpersin,elin başkasının eline ilk defa dokunuverir,ilk hayalkırıklarını tadarsın zamansız,ilk acıyı çekersin,ilk defa terk edersin veya edilirsin.kalpten silinir belki ama hafızada iz bırakır.
ilk aşk, bir çok uyuşturucu maddeden daha fazla bağımlılık yaratır. aradan uzun zaman geçse bile yeniden görüşülürse evlilikleri dahi bitirebilir. hele ilk cinsel deneyimlerinizi ilk aşkınızla yaşadıysanız sıçtınız. sittin sene unutmak mümkün olmayabilir. ben demiyorum bilim adamları diyor. ben sadece onaylıyorum. evli olmadığım halde.
niye böyle bitirdim bende bilmiyorum. hassas konu tabii kısa devre olmuş olabilir. yanık koktu. **
muhtemelen kisiligine uymasa bile ilk asklar hep özeldir hic unutulmaz, hep kalirlar bir yerinde ve genelde hayatin daha sonraki zamaninda tekrar asik olamayacagin tiplerdir. ilk asklar hep bitmeye mahkumlardir, ve ilk asklari belki de özel yapan ilk ask acisidir ilk askin ardindan. ilk asklarda hep bir saflik vardir ve bu safligi bir daha yakalamak zordur ama iyi ki ilk asklar bitiyo ve bize yeni olumlu bakis acilari sunuyor.
mahallede el ele tutuştuğunuz eski bir kızcağız vardır. aradan yaklaşık 10 sene geçer ve facebook'da birbirinizi eklersiniz. bir an böyle garip hisler doğar içinizde. ama acı bir son vardır karşınızda.
ilk kez aşık oldugumda galiba 9 yaşındaydım. hatırlamıyorum ne hissetmiştim o zamanlar.
gerçekten ilk aşk mı adı düşündüm bir ara. ilk mi daha derin, derin mi daha ilk sözünü duyduktan sonra.
belki ilkti ama derin olsa boğuluyor olmaz mıydım hala? sadece ayaklarımı sokmuştum hem suya, hatırlıyorum.
ona ilk aşk demekten vazgeçtim bu yüzden, çocukluk aşkım dedim öyle kaldı.
yemyeşil bir aşk yaşadım yıllar sonra. ona en büyük aşk dedim, ilk dedim, derin de. bu diğerine göre daha dipteydi ve çok daha içimde. boy vermeye korkuyordum, o derece. yüzme tekniğimin yanlışlığından olacak, erken kaybetmiştim onu. ayrılık acısının ne oldugunu bilirim ama şimdi ne desem yalan olur, yıllar oldu atlatalı, unuttum gitti. ama içimde bir şeylerin yerinden oynadığını hatırlıyorum hayal meyal. kalbimdi sanırım sarsılan. o'nlu günler bitince, kaldırıp bir sandığa koymuştum kalbimi. kapatmıştım kapağını. benden uzak olsun diye.. kışın yazlıklarımızı kaldırırız ya mesela, belki onun gibi. yer kaplamasın.. onu kullanma ihtimalim de yoktu zaten yeniden. böyle kandırmıştım kendimi. olmasa da olurdu hem. maksat acıtmasındı işte. hayali ve ümidi yasaklamıştım ona önce, sırf daha çok yanmasın diye.
günler geçti. hesaba katmadığım şeyler yaşıyordum. aklıma gelmeyen başıma geldi deyimi bu sefer benim hayatımda yön bulmuştu. allahım ne büyük sevinçti.. o geri gelmişti. gözleri hala yemyeşil.. e canım değişecek değil, değil mi? değişebilirdi.. herkese öyle yeşil bakmazdı o. ben görürdüm yosunu gözlerinde. bazen de çimeni.. giydiği kıyafete göre değil hem de.. heyecanlıydım.. geri istiyordu kalbimi.. hemen çıkarmalıydım o kokuşmuş sandıktan.. hiç kimseye, hiçbir şeye değmeden saklamıştım ya onu yıllarca. çıkardığımda, bıraktıgım gibi bulacağımı sandım.. tam yüreğini açmış bekliyorduki yüreğimi...
yoktu yerinde işte, gitmiş! oysa ordaydı ya, ellerimle saklamıştım o köşesine sandıgın, kilitlemiştim sonra. yok.. fazla uzaklaşmış olamazdı ya.. bekledim.. gelmedi.. kalbim ne yapmış, uçmuş, kaybolmuş..
güveler yemiş onu.. yemiş bitirmiş.. benim hatam.. yine hem de, yeniden.. unutmuşum yanına naftalin koymayı.. naftalin niyetine umut bırakmayı..
