kendi adıma konuşayım , unutulmuyor. insan sürekli olarak düşünmesede aşk deyince akla geliyor ve sanki böyle abla kardeş sevgisi gibi hep var ama gösteremezsin , geçip gitmezya. görünce tadını bildiğin sevdigin bişey gibi insan mutlu oluyor. eminim ki onunda ilk aşkı bendim. aynıları onada oluyorsa ne mutluuu. şimdi ortalıkta koşuştursun dursun , benimlen sen evlencen.deyip dizi repliği ile bitireyim. günaydın.
Hatırlıyorum. Hala arkadaşız. Görüşüyor, konuşuyor ve şakalaşıyoruz. En yakın arkadaşım ona âşık. Bazen düşünüyorum onun benim ilk âşkım olduğu zamanları. Kaçamak bakışlarımı, takiplerimi, ağlamalarımı sızlamalarımı. Yüzümde her defasında buruk bir tebessüm beliriyor. Bilmiyorum bu tebessüm neyin nesi.
Duygularımı asla tam olarak bastıramadım ama köreltebildim. Bilmiyorum, belki bana bir açık kapı bıraksa yıllar öncesine döner miyim? Ama insan hatırlıyor işte. Âşkın ne demek olduğunu anladığın ilk kişi. Ve çok net hatırlarım ona söylediğim günü.
-Söylemesi zor ama seni seviyorum.
+Ben o işleri bıraktım.
-Ama seviyorum.
+Saygı duyarım ve sevseydim senle olabilirdik.
Aramızda böyle bir diyalog geçmişti ve 2 ay benle hiç bir şekilde konuşmamış bir kapukta saklanmıştı. Ona bir hissim kalmadığını anlayınca tekrar eski arkadaşlığımıza dönmüştük. Gençlik ruhu işte. Hatırlamak güzel oldu.
ilkler unutulmaz sadece aşktan ötürü değildir. Mesela ilk yakın arkadaşlarınızı da unutmazsınız. ilk büyük yaptığınız aktiviteleri v.s. Ama aradan yıllar geçmiştir geride sadece anılar kalmıştır. insan arkadaş kalmak hala oturup bir şeyler konuşabilmek ister.
unutması imkansız olan aşktır, hele hele her şeyin ilkini onunla yaşadıysan her saniyeyi hatırlarsın. ilk öpüşünü, elini ilk tutuşunu, ilk açıldığın anı, onun sana evet deyişini, hayatında ilk defa "seni seviyorum" dediğini, ilk defa "ben de seni seviyorum" cevabını alışını, gözlerinde kendi yansımanı görüşünü...her detay aklının bir ucundadır...asla unutulmaz...başka hiçbir ten, başka hiçbir kadın unutturamaz...hele hele ilk aşkını kendi ellerinle toprağa verdiysen...unutmak hepten imkansız olmuştur...
Unutulup unutulamaması kişinin yada kişilerin tercihlerine bağlıdır, platonik olması olayı başka bir yöne sürükler, trajedi ve yıkım kaçınılmazdır bazısı da kolayca unutmayı becermiştir yani hiç aşık olmamış ve kolayca kurtulmayı başarmıştır.
senin de dediğin gibi doğru insan, yanlış zaman ve mekan. arada yer ve zaman değiştirerek deneysel seviyoruz birbirimizi. aşkın dostluğa evrildiği ama baştaki pırıltının kutsallığını asla kaybetmediği bi zaman boşluğuna takıldık bence.
Onu görünce, Kalbim o kadar hızlı atardı ki, formam pır pır ederdi bedenimde, anlaşılacak diye ödüm patlardı.
Dilim damağım kurur, yüzüme kan hücum ederdi sanki.
Neyse ki ölmedim ehehehehe...
Ama bir daha da bu semptomları hiç yaşamadım.
Ya büyüdüğüm için, ya da belki daha sonra hiç aşık olmadım mı acaba, bilemiyorum.
bi kaç gün önce onunla buluştum. bir hata gibi geliyor bazen ama güzeldi. çok garip düşüncelere ve kafalar yaşattı yine. anlatamıyorum ne kadar uğraşsamda.
