ilişkilerdeki en büyük problem, direkt olarak ilişkinin kendisidir. insan yapısı itibari ile başka bir bireyle "çift" olamayacak bir varlıktır. durum böyleyken; biriyle bütünleşmek, onu sahiplenmek, "o bana ait" hissi taşımak aptallıktan başka bir şey değildir ve sevgi bunları gerektirmiyordur.
insanlar; bir insanla yıllarca beraber olup, ayrıldıktan üç gün sonra "o zaten beni hak etmiyordu" diyebilen, hayatına her yeni giren insanda, öncekinde olan hislerin birebir aynısını yaşayan,hatta her defasında "bir öncekinden daha fazla sevmiş" hisseden canlılarken ne ilişkisi diye sorarım size?
üzgünüm ama bugün sizin için ölüp biten, ilişki üzerine aforizmalar üretmenize sebep olan kişi, geçenlerde sizi sevdiği kadar başkasını sevdi ve gelecekte sizi sevdiğinden daha çok başkasını sevecek.
Egolardır. ilişkiler egoların savaşı halinde geçer. Eğer gerçekten düzgun bir ilişkiyse egolar yenilir. Bir kişinin egosu baskın çıkarsa bu ilişki eninde sonunda patlar.
