iliklerine kadar mutsuz olmak

Bu tarz insanlar tanıdım, iliklerine kadar mutsuzluk tabirinin ne anlama geldiğini iyi bilirim.

Darbe girişimi, ülke yönetim biçiminin değiştirilmesi, ekonomik kriz, korona virüs pandemisi, derinleşen ekonomik kriz, deprem, dahada derinleşen ekonomik kriz…

Ya ne olacağıdı.

hmm. kolajenleri mutsuz olan bireylerin de var olma sorunsalı.

ya beyninizi kullanmıyorsunuzdur ya da kaslarınızı.
ilişki, para, sağlık.
bu 3 öğe hiç bir zaman aynı anda dört dörtlük olmaz.
biri düzelir biri bozulur.
hangisi iyi gidiyorsa onunla ilgili uğraşlar bulup diğerini biraz geri plana atmak lazım.
paranız yok ama sağlığınız iyiyse kaslarınızı yorun. çalışın ya da spor yapın ya da yürüyün.
diğer eksiklik durumlarında da benzer yöntemi uygulayın.
benim gibi ağğşama gaden pc başında bekler az hareket ederseniz genellikle az mutlu olursunuz.

Biraz gamsız davranarak bir nebze azaltilabilen mutsuzluktur. Gençler koyun rahvan gitsin.

birisi sonunda hislerimi tercüme edebilmiş.

Yıllardır çözemediğim bir durum. Hangi psikolog a ya da hangi psikiyatrist e gidersem gideyim…

Yüksek beklediğim sınavdan en düşük notu alınca hissettiğim duygu.

iliklerine kadar mutlu olmaktır çünkü iliklerine kadar işlediyse bu huzurdur, mutluluktur.

(bkz: iliklerine kadar boşalmak)

Her ne kadar dışarıya kendimi mutlu olarak göstersem de aslında içimde iliklerime kadar mutsuzum. Yıllardır bu şekildeyim ve artık bu benim bir kimliğim haline geldi. Aslında hayatım o kadar da kötü değil ama yine de mutsuzum. Ne kendimi seviyorum ne de kendime gram saygı duyuyorum. Biri benimle konuşmak isterse konuşuyorum ama ben kimse ile iletişime geçmiyorum. Sevgi aşk mutluluk hiçbiri ile ilgilenmiyorum sadece beni kimse rahatsız etmesin ve yalnız kalayım istiyorum. Ancak bir yandanda kendime yetemiyorum. Böyle garip bir durumun içindeyim niye bilmiyorum.

An itibariyle ben.. şu an ölsem üzülmem. çok ciddiyim çok üzgünüm. Yarına heyecan duymuyorum, yarını merak etmiyorum.

bu gece yine başıma gelmiş durumdur.

Yıllarca yaşadım. Öyle bir bilirim ki. Aslında hiçbir şeye üzülmeyen ve sürekli şakacı, neşeli olan biriydim. içeride ölüyordum. Bunu anam babam bile anlamazdı. Fark etmedi zaten. Yanlarında yaşamaya başladıktan sonra ufak ufak bendeki mutsuzluğu fark ettiler. Bir sorun mu var dediler. Yok dedim, normal halim. Şaka sandılar tabi. Daha da sormadılar. işlerine de geldi.
Öyle yani. Bu kadar mutsuz olduktan sonra bordo bereli oluyorsun. Annem babam dayım kardeşim ve arkadaşlarım, genelde benimle dertleşir, bazıları akıl alırlar. Konuşmak iyi geldi derler. Çok geniş bakıyorsun derler. Demem ki, mutsuzluğu iliğime kadar yaşadım. Sökmez artık. Anlat yorumlayayım. Hahaha öyleyim tabi, işe yaradıysam ne mutlu derim. Haksızlık bu. Ben defalarca gözlerinin önünde ölümü hayal etmiş biriyken görmeyişleri ama benim en ufak takdir görme ihtiyaçlarında bile bunu hissedip yardımcı olmak istemem. Bok gibi insanım ama iyi yönlerim de vardır. O kadar da yüklenmeyeyim kendime. Bunlar beni özgürleştiriyor aslında. Bana atılan kazıklar.

üstteki yazarın dediği gibi benim de 2019 un sonbaharından beri bir şekilde içinde bulunduğum durum. ara sıra bazı haftalar bu kadar mutsuz olmayabiliyorum. o küçük ayrıntıları boş ver. genel mana da bak dile kolay 2 yıl oldu. mutsuzum.

2019 dan beri içinde bulunduğum durum. lanet olsun.

iliklerine kadar niye mutsuz olacak? mutsuz, mutlu olmayan demek o kadar.

Mutsuzken insan sürekli uyuma isteği duyar. Sanki uyuyunca unutulur tüm dertler ve kalkınca hepsi bitecek.

Bende olandır. Gerçekten hayatımın en mutsuz yıllarını yaşıyorum öyle böyle değil.

bir aralar kısa bir zaman dilimi içerisinde içinde bulunduğum durumdu.

Yüce allah’ın bana bahşettiği her gün.

bir sonraki evre artık mutsuzluğu umursamayacak kadar hissiz olmak.

Az kan verseydi mutlu olurdu ; belki rengi birşeye benzerdi insanı.

Mutsuzluk...

Bugünde dünden dağa beterdi.. Allaha şükür...

Nasıl gülebilir insan şans bile yüzüne ağlarken?