çok isterdim "bir depresyon anında vurduğum sahildeki balıkçının sözü" gibi havalı bi girizgah yapmayı ama değil işte.
hayatlarında "tek başlarına" mutluluktan uzak ikamet eden bi çocukla bi kızın, öyle ya da böyle bi ilişkiye başlaması, boşlukları birbirleriyle doldurmaya çalışmaları nafiledir.
eninde sonunda biri su kaynatır.
yapılacak şey ilişkiyi bitirmek ya da başka birine başlamak değil sanırım. en güzeli mutluluğu aramaktan vazgeçmek. gelip sizi bulursa, siz de gider bi başkasını bulur ve iki satır sevişirsiniz.
birlikte mutsuz olsunlar. amaç birlikte olmak mı mutlu olmak mı ? önce sorulması gereken bu. eger amaç mutlu olmak ise 2 mutsuzdan bir mutlu çıkmaz. fakat amaç birlikte olmaksa mutsuzda olunur.
mutsuzluklarının sebebi birbirlerini tamamlamamaksa doğrudur. değilse öyle bir mutlu iki insan çıkar ki.
yarımlar birbirini tamamlayamadığında çürürler.
iki negatif sayının çarpımı pozitif olabildiğine göre yanılma ihtimali olan önerme.
Bazen öyle olur ki; iki mutsuz insan birbirine iyi gelir. Bunun gerçek nedeni de iki tarafın beklentisizliğidir.
bunu bir yerlerden hatırlıyorum dedirten, dejavulara gark eden söz.
geçmişin yıkıntıları içinde yaşayan birinin, gene molozlar arasında sürünen bir başkasıyla yaşayacağı şey ancak yara bere içinde bırakır insanı. mutluluğun anlamı falan gibi saçm mevzulara girmeye gerek yok abilerim ablalarım. binayı çıkmak için temiz zemin lazım. ne zamandır ki bugünde yaşamaya başlarsın dünü bırakıp işte o zaman bu söz gerçekliğini kaybeder. mutluluk çok uzakta değil. fakat insanın kendini bırakıp bir adım bile atabilmesi zor olur bazı zamanlarda.
