aslında türkiye'de bu tiplerden bolca bulunmaktadır. özellikle güneydoğu ve doğu anadolu bölgelerinde okula gitmemiş veya gidememiş kürt kökenli vatandaşlarımız malesef bu ilginç tespiti yapmama yardımcı olmuşlardır.
aslında tam anlamıyla iki dili de bilmeyip, günlük hayatta kullanabilen insanlardır.
bunlardan biri rahmetli babanemdir. kendisi hem türkçe hem de fransızca konuşabilip, okuma yazma konusunda sıkıntıları vardı.
diğeri de ananem olup türkçe ve bulgarca konusunda anadil gibi konuşabilirken, yine okuma yazma konusunda hiç bir yetenek göstermemektedir.
böyle bir aileden gelip, dil konusunda özürlü olan bir toruna sahip olmaları da en acı ortak özellikleridir.
(bkz: o da ben)
