içinde bulunduğunuzda otobüsün sesinden kulağınızdaki müziği duyamazsınız. kapı öyle bir çarpar ki yerinden sıçratır adamı. egzoz kokusundan, havaya verdiği ağırlıktan tüm solunum sisteminiz kullanılamaz hale gelir. yol bitmek bilmez. hayattan soğursunuz. evet daha bu sabah bindim ordan biliyorum.
inmek için ayağa kalktığımda düğmesine basmakta bir hayli zorlandığım, gürültüsünden dinlediğim müzikten hiçbir şey anlamadığım, yolculuğun bitmesi için dualar ettiğim, ayaktaysam eğer şoför fren yaptığında resmen kafamı gözümü yarma gibi bir tehlikeyle karşı karşıya olduğum iğrenç otobüslerdir. fakat oturduğum yerin otobüs düzeni(yeri gelir 40 dk otobüs beklerim) ve her yere geç kalma alışkanlığım sağ olsun bazen uzaktan geldiğini gördüğümde sevinmiyor değilim. hayat şartları insanı çelişkili entry girmeye zorluyor.
