bu kişi benim küçüklüğümdür. nasıl olur lan öyle şey hangi çocuk aşı olmaktan korkmaz derseniz eğer bağdat caddesinde şimdiki komşu fırının hemen yanındaki binada doktor özcan bey vardır( soyadını hatırlamıyorum) çok şeker bir insandı ufak tefekti ve yumuşak bir sesi vardı hep gülümserdi ayrıca aşı olmaya gelen çocuklara verdiği küçük plastik iğne oyuncakları vardı hep onlara su doldurup anneme babama ateş ederdim kendi çapımda ve bir sonraki aşımı iple çekerdim. allah her çocuk doktorunu öyle yapsın inşallah.
iğneden çok korkan, bir çocuktum ki şansıma hep maaşından memnun olmayan emekliliğine 3 sene kalmış hemşireler çıktı karşıma. bir azarlarlardı beni. yarım saat konuşamazdım. doktor, hemşire tavrı önemli çünkü çoçuk neticede bu korkutmamak gerekir...
aşı yapılacağı günler okuldan kaçan doktor iğne verdiğinde doktorla pazarlık yapıp şurup, hap isteyen biri olarak öyle biri varmıymış be dediğim durumdur.hele o iğneyi yapan hemşireler vardır ki yüzüm onlardan yana hiç gülmemiştir.şırıngayı çıkartamayacaklar diye hep korkmuşumdur. (bkz: şırıngayı kemik iliğinde hissetmek.)
