görmemişin oğlu olmuş... bu deyim hülya avşar ve kızına gönderme olsun. vah türkiyem vah ne günlere kaldı. masal dinleyecek yaştaki kız köşe yazarı olmuş da herkes onu okumuş..
ufacık bir çocuk un kendi çevresini anlatmış olduğu yazıcıklar .kendisi ne hevesler ve heyecanlar ile yazmıştır bunu benim merak ettiğim bu . çocuğun tiraj amaçlı kullanıldığını merak etmek değil. bunu düşünmek bile acıtıyor insanın canını o ayrı .memleketimiz nasılsa alışk gsm reklamlarında şirin yüz olarak çocukları görmeyi .ya da artan pedofililere rağmen bebeklerinin popolarını bez reklamlarında arzı endam etmeyi.
zehra harikalar diyarında(!). normal cocuklar o yaşlarda sokakta ip atlayıp saklambaç oynarken, bizim zehra buhran geçirip antalyalara kaçar. normal cocuklar yaşlarına hitap eden eglenceli neşe veren müzikler dinlerken bizim zehra bach dinler. normal cocuklar rengarenk resimler yaparken, bizim zehra aptal bir dergide yazar(!). normal çocuklar geleceğin fizikçileri, bilim adamları, yazarları, müzisyenleri, sanatçıları olcakken, bizim zehra gece klüplerinden, eğlence ve alışveriş merkezlerinden çıkmaz. yazık ulan zehraya. bence normal çocuklarımız esasen harikalar diyarında.
--spoiler--
Annem gibi ben de Ayvalık'a bayılıyorum. Hafta sonları annemle fırsat buldukça Antalya'ya kaçıyoruz. Kışları kayağa gitmeyi ve Londra seyahatlerini çok seviyorum."
--spoiler--
Ders çalışıyor mudur acaba? Yoksa, Para bok, geçir ulan sistemini mi uyguluyorlar. Neyse. Helal olsun. Ben daha Londra'ya kaçamadım, kız yıllardır oraya kapak atıyor. Helal olsun. Kitabı çıksın, almayan şerefsiz.
iran'ın israil'e sallayacağı 2000 km menzilli şahap3 füzelerinden birkaçının hülya avşar'ın, kızı zehra'nın ve hülya dergisi binasının üstüne gelmesi yönünde içimde çılgınca bir arzu uyandıran medyatik hadise.
ben bu kızın anasına söverim hocam, sonra bu kızın anasının şahsında, tüm şahsı kayıklara da söverim, yedi gün yirmi dört saat bu milleti önden arkadan düzen, düzensiz düzene de söverim, söverim de güzel sözlüğüm bir şey geçmez elime, sonra oturur yine söverim kendime, kendi kör talihime, kendi acizliğime,
kanı beş para etmez insanların, kan sömürdüğü bu lanet yerde neye sövmüyoruz ki zaten,
benim güzelim çocuk gözlerimi binbir umutla, asla ulaşamayacagı vitrinlerde koymuşlar, benim çocuk heveslerimi, sürekli canının çektiği bir şey için yutkundugu boğazında koymuşlar, benim çocuk düşlerimi, götlerini silmek için kağıt yapmışlar, benim bir kulağımın arkası kalmış becerilmedik be sözlük, benim cocuklarımın, daha doğmadan kuyusunu kazmışlar, ben kime ne diyeyim ki, insanın aklındakiler şöyle dökülüverse de şu satırlara, tarifsizliği yok edebilsem ve anlatabilsem dünyanın binbir türlü yerinde titreyen çocuk ellerini, ( cansız yatanların dışında ) herhangi bir sıcaklıga muhtaç çocuk bedenlerini...
bir keresinde abidin dino ya kenan evren in ressamlığı hakkında bir soru sormuşlardı. abidin dino da biz küçükken değirmenin hemen altına kumdan ve çamurdan değirmenler yapardık arkdaşlarla demişti. kenan evren in sanatıda bu kum ve çamur değirmenlerdir diyerek sağlam bir ayar vermişti netekim paşamıza. ne alakaysa minik kızımızın yazarlığı ile.
not: daha çok annesinin yazarlığını eleştirmek gerek o ayrı.
bazılarının kıskanmaya davetiye çıkardığını iddia eden olay. bak bak olaya bak sen. zehra hanım köşe yazarıymış. annesinin dergisinde hem de.
önce teyzesine bakıyoruz; tek yapabildiği iş, hülya avşar ile aynı anneden doğmuş olmak. başka bir niteliği yok. bu hanım nerede? ebesinin am.ında afedersin. tepemizde lan tepemizde. yerli paris hilton diye lanse ediliyor. paris hilton bir bokmuş gibi bununla övünüyor bir de.
batırdığı paraları, içine sıçtığı işleri saymama gerek yok herhalde. habercilik yapacaktı, sitesini hackletti. hehe, ne acı.
şimdi zehraya bakıyoruz; 10 yaşında bir kız. yaşıtları kısa donla gezerken bir dergide köşe yazarlığı yapıyor. bak sen şu süper velede. köşe yazarlığı olm. biz bile kıçıkırık sözlüklerde yazıyoruz, elin veledi köşe yazarı.
yazdıkları da günlük gibi. londraya gitmişmiş, alışveriş yapmışmış. haydi 25 yıl sonraya gidelim mi? gidelim gidelim.
x gazetesinin magazin sayfasına bakın. bakın ne yazıyor;
'bu gibi insanlarla muhattap bile olmak istemiyorum. ben mesleğimle varım. ben yazarım. ülkemi sevmiyorum, türkiye berbat bir yer. (nobele yavşıyor) burada hiçbir işin kıymeti yok. ne olmuş yani 'londra da sabah kahvaltısı' diye kitap yazmışsam. kahvaltı yapmayayım mı? öleyim mi? hem benim yazılarımı eleştirenler bilmeli ki ben 10 yaşımda köşe yazarlığına başladım. 10! çok konuşmasınlar da önce kendi yazıtlarına baksınlar. (yazıt ne lan angut. göktürk müsün sen?)
dedi zehra avşar. bu sözler çok tartışılacak.'
gözünüzde canlandı mı sahne? benimkinde canlandı. kız cin ali kitaplarını bitirip köşe yazarlığına başlıyor olm. edebi bir birikimi asla olmayacak. çünkü köşesi hazır. 'auuewaoh' diye sayıklasa da o köşe her hafta dolacak. niye? çünkü o hülya avşarın kızı.
bir de çanakkale'de il geneli kompozisyon yarışmasını kazanan kızı hayal edin. 'daha adil bir dünya mümkün' konulu kompozisyonuyla jüriyi bile ağlatmış olsun. sonra bu kızı kocasına zeytinyağlı dolma pişirirken hayal edin. kocası elindeki dergide zehra avşar köşesini okuyacak, sofraya oturup yemek yiyecekler.
evet, bariz bir adaletsizlik. bariz bir toplumdan soğuma görüyorum ben burada. nedir yani, annesinin dergisi, yazsın kız diyecek olanlar da var. lan arkadaşlarınız bisikletle gezerken yürümekten ayaklarınızın şiştiği günleri hatırlayın. sövmediniz mi zengin piçi diye? aha işte bu da o hesap.
ama hayat adil değil. am.ına koduğum hayatı asla adil olmayacak. daha adil bir dünya da yar.rak mümkün olacak afedersin.
çinlilerin kemikleri sızlıyor ben diyim. ne demişti adamlar?
'birisine balık vermek yerine balık tutmayı öğret'
kime demişler acaba..
bravo sana zehra. yaşam stilin süper valla. londra falan. makarnam pişsin ben de italya'da makarnanın ne güzel birşey olarak göründüğünü anlatacam. kara mizah hesabı. kara mizah? diye sorarsın şimdi. siyah fona beyaz yazıyla yani. anladın di mi? aferin.
hülya dergisini alanlar için yapılmıştır diye düşünüyorum. kaç yazar var kaçı yazar bilemem ama büyük ihtimalle okuyucular için yapılmış ve mazur görülmemesi gereken köşe yazarlığı.
-anne ben hülya dergisi alcamm yaa..
-kızım çok pahalı o boşver, bak burda zeka testleri, çocuk eğitimi gibi dergiler, kitaplar var, onları alalım.
-ya anne yaa, nütfenn.
-kızım geçti artık senden o tür kitaplar, dergiler. ayşegül tatilde var bak, artık onları oku.
-üff yaa tamam..
(bkz: anasını bak kızını al) anası ne ise kızı da o olacaktır.şimdiden kameramanlara saldırarak bu durumu desteklemiştir. yani köşe yazarı bile olamaz.
