her gün gördüğü, siklemediği dilencilerin hayat hikayesini falan kurgular kafasından. "Yok kimbilir şimdi ne acılar çekiyordur, belki öğlen yemeği yememiştir kimbilir..." Ama gidipte adama halini hatrını sormak yerine bunu "hayata dair iç burkan detaylar başlığı'na taşır. Ya da halk otobüsünde 5 yaşında kanserli bir kız çocuğuna rastlar, denizi görmek istiyordur, yalvarıyordur babasına sadece bir kez deniz görmek için. Belki son arzusudur kimbilir... Ama bu arkadaşımız "Abi al şu kol saatini, ben telefonuda satıyorum siz şöyle güzel bir güneye inin ailecek demek yerine" kafasını çevirip sakladığı gözyaşlarını nameli nameli retorik bir şekilde yazıya döker sözlükte. Orada vicdanını bir şekilde rahatlatmak yerine gelir burada olaya tamamen fransız insanların takdirini bekleme bayağılığına, piçliğine bürünür... Aslında tek kaygısı reytingtir vicdanının, vicdanını siktiimin rospu çocuğu...insanlığın batsın senin.
