bir hayatı kurtarmak yargıtayda orda burda görev almaktan daha değerlidir benim gözümde. tıp okuyan bir öğrenci en son iyi bir üniversite hastanesinde çalışabilirmiş. (bkz: hey yavrum hey)
bir kardeşimin avukat diğerinin doktor olmasından yola çıkarak başarılı bir örnek verebileceğimi düşündüğüm karşılaştırma.
şimdi avukat olan konya selçuk üniversitesinde okuyordu daha doğrusu sadece kayıtlıydı. adam okula gitmeyi bırakın final günleri sabaha kadar batak oynuyordu evde ve her daim antalya' daydı. ama büt falan hiç takılmadan 4 yılda bitirdi okulu. zeka ile falan alakası yok bizim ailenin en malı. gerçi şimdi hiç dava kaybetmeden mesleğini yapıyor çünkü hiç müşterisi yok garibimin.
şimdi doktor olan ise hep bi yardır yardır haldeydi. benim gibi antalya' nın yolunu bayramdan bayrama görürdü. ama yardırmanın tavan yaptığı dönem tus için hazırlanması oldu. neyseki kazandı avukata göre rahat bir yaşam içinde her ne kadar 6 sene ve uzmanlık süresince yardırsada.
iki öğrenci karşıma çıksa tabiki tıp öğrencisi demem çünkü ister istemez okula girdikleri günden itibaren doktorların aşılamaz egosuna sahip oluyorlar istihkak gibi.
hakkını yememek lazım. okunabilecek en zor bölümde okuyan öğrencilerdir. biri bu devletin adaleti olma yolunda, diğeri de sağlıkçısı olma yolunda çalışan öğrencilerdir. en azından olması gereken budur. *
mezun olmuş halleri için bir tanesi can kurtarır, içinde kötü olanına çok az rastlanır, diğeri için can alır, haksızlık yapar, ukaladır, güvenilmezdir, %2 lik falan bir kısmına güvenilir.
hukuk öğrencisi ve pek çok tıpçı tanıdığı olan bir zat olarak iki değneğin de ucuna aynı pis, çekilmez, nalet nesnenin bulaştığını belirtmekten hüzün duyuyorum.
