Herkes doğru bulduğu şeyi düşünür. Birinin hristiyan olması onun bütün müslümanlardan nefret ettiği manasını taşımaz. Hugo ve Goethe'nin peygamberimizi övmesi gayet doğaldır.
Necip Fazıl:
Boşuna dolaştım yok kainatta
içimdeki kadar iniş ve çıkış
der
Gerçekten de insanın bir insani bir da hayvani tarafı vardır. Tanpınar'ın dediği gibi.
Ne içindeyim zamanın
Ne de büsbütün dışında
Geniş yekpare bir anın
Parçalanmaz akışında..
Evet insan nerden gelip nereye gitmektedir. Ölüm ebedi bir yok oluş mudur? Yoksa burası bir imtihan sahası ebedi dünya öteki dünya mıdır? Buna akıl yoluyla bulamazsınız.. Akıl çaresiz kalır... En akıllarımız da Müslüman olabilir en düşük seviyeli olanımız da bu bakımdan ilim adamlarının akıl yoluyla Allah'ı bulacaklarına veya Allah'ı inkar edebileceklerine inanmıyorum. Gönüldür Allah'ı bulan... Zaman zaman gönlümüzü yoklar Allah ve Allah dilediği insanı hidayete ulaştırır.. Ve yine Allah bizlerin ne kadar nankör olduğumuzu da bilir. Zaten Allah'ın Cennet ve Cehennemi adaletindendir. Yoksa biz Cenneti hak etmek için ne kadar gayret etsek de gücümüz yetmez...Allah Hugo ve Goethe'ye bunu nasip etmişse o onların şanslarıdır ancak..
onların da müslüman öldükleri kelime-i şehadet getirdikleri bilinen bir mevzudur zaten. rimbaud bile ölerken "allahım sen beni bağışla" demiştir ve la ilahe ilallah demiştir.
ünlü rus edebiyatçı tolstoy ve fransayla top gibi oynayan alman devlet adamı bismarck da peygamberimize bolca övgüler yağdırmışlardır. bizde de kemalistler Atatürk'ün hz.muhammed i çok sevdiğini dinciler ise nefret ettiğini iddia eder.
