ölümünün birinci yıldönümünde 'tililili' projesiyle anılacak yazar. 19 sanatçının, yazara ait 19 parçayı seslendirmesiyle oluşan proje, 20 ocak'a kadar istanbul tünel'deki apartman projesi'nde.
ölümünün birinci yılında yine aynı yerde aynı saatte toplanacak binler, kimisi bir gazeteci ölümünü, kimisi masum bir sivilin ölümünü, kimisi komşusunu, kimisi ermeniyi, kimisi ise babasını,kardeşini anmak için buluşacak.
(bkz: tililili)
19 ocak 2008 de agos gazetesinin önünde yine onun için yürünecektir. orda olunmaya çalışılacaktır.
edit: ilk kez seni sevmiyorum seri eksi veren ırkçı.
bazı ölümlerden bu kadar çok bahsedilmesini bazılarının unutulmasını hazmedemiyorum. onlarca faili meçhul cinayet var ülkemde, binlerce insan ırkçılık sonucu öldürüldü, binlercesi vatanını korumak için öldürüldü.
yargıya düşmüş vakalar bunlar. ayrımcılık sonucu insanların öldürüldüğünü düşünen insanlar, bu cinayetlerin kurbanları arasında ayrımcılık yapmasalar keşke. inanın hırant dink cinayeti en kötüsü değil, ilki değil, sonuncusu olmayacak.
şurda hemen her konuda insanlar fikir çatışmasına giriyor, uzlaşamıyor, anlaşamıyor. sözlükten bahsediyorum. uludağsözlük'te hrant dink öldürülmeden yazılanlara baktım, hakkında tek bir olumsuz hüküm yok. hadi uludağsözlük o zamanlar daha bir çiçeği burnundaydı, ekşisözlük'ten bakayım dedim. insanlar bu adamı anlamışlar. insanlar bu adamın iyi niyetinden şüphe duymamışlar, insanlar bu insanı fikirleri nedeniyle sevmişler. anlamıyorum, anlayamıyorum; neden öldürdüler bu güzel insanı?
son günlerde başka başka şekillerde toplumu germek amacıyla pek çok açıklama yapılıyor. biz halkız, biz değiştiririz, bir şöyle böyle yaparız diyen, tebasına kemik atıp duasını talep eden bir hükümet, düşünmeyen, üretmeyen, kendilerini sürekli onaylayan bir halk oluşması için canla başla çalışıyor.
ne ilgisi var, değil mi? örneğin türban serbest kalırsa mahalle baskısı oluşur, insanlar kamplaşır diyenlere birileri çıktı, yok kardeşim ne alakası var dedi. alın size mahalle baskısı. barış diyen adamı, fikirleri çarpıtıp öldüren işte bu mahalle baskısıdır. böyle giderse bunun arkası gelecek. politik simge ha üç hilalli bayrak olmuş, ha türban; tek tipleşme ha ülkücü bıyığıyla kendini göstermiş, ha aynı tip bağlandığında adı türbana dönüşen objeyle; uyanın kardeşim uyanın!
dün hrant dink öldürüldü, az öncesinde yargı üyeleri, şimdi sıra türban takmayan, cumaya gitmeyen, içki içende mi? ermeni tohumu nidalarına yeni azınlıklar, farklı kategorileşmeler eklendiğinde türbansız aşifte, cuma bilmez kafir mi gelecek?
umarım sonumuz nazi partisine üye olmayanların ariyen düşmanı ilan edildiği hitler almanyası'na dönmez. ha hitler jugend, ha kuran kursları, ışık evleri, ülkü ocakları. hepsi ideolojiye hizmet ettikten sonra, birinin diğerinden farkı ne?
ölümünün 1.yılında andığımız aydın.
tıpkı daha öncekiler gibi...
bu ülke çok aydınlarını yitirdi.
nice uğurları uğurladık.
nice göz yaşı verdik peşlerinden.
kalemler ve düşünceler ölüm getirmemeli derim ben her zaman. insanlar düşüncelerinden dolayı ülkeden gitmek zorunda kalmamalı, öldürülmemeli.
ermeni değilim hemen söyleyim. ama ermeni, türk, kürt, laz vs. de ayırmam. bu topraklarda yaşadığımız her süre için önce birlikte yaşamayı öğrenmeli, düşünce birliğini sağlamalıyız. bunu yapamıyorsak işte o zaman tehlikeli bir noktaya geliriz ki,
sonucunda daha ne uğurlar, ne hrant'ları kaybederiz. demokratik dünyada demokrasinin getirisi özgürlüktür. özgürlük ise bize verilen bir hak değil sahip olduğumuz bir haktır. aksi hareket bir çok aileyi, yuvayı birbirinden ayırır.
dilerim bir daha ne uğurlar, ne necipler, ne de hrant'lar uğurlanmasın bu topraklardan.
rahat uyu hrant...
keşke fikirleri yüzünden öldürülmeseydi. keşke katili yakalayan polisler hatıra resmi çektirmeseydi. keşke ölmeseydin de hepimiz hrant olup faşistlere, ırkçılara karşı ne kadar savunmasız ve aciz kaldığımızı görmeseydik... en acısı ne biliyormusun keşke kahpece arkadan sıkılan bir kurşunla ölmeseydin...
bundan tam bir sene önce aramızdan kahpece kurşunlara hedef olarak ayrılmış bir güvercin, barış güvercini. keşke olmasaydı diyor insan.. uğurlar olsun hrant..
bu aralar imitasyonları artan şahıs. böyle bir sevgi seli uğur mumcu'ya bile yapılmadı. sanırım bu ülkede sevilmek için önce başka bir ırk mezhep vs. gibi özelliklere sahip olmak gerekiyor. zira türkiye cumhuriyet'inde bir türkler bir de müslümanlar sevilmiyor...
aydın sıfatını kazanabilmek için türk olmamak ve ölmek gerektiğini gözler önüne seren kişi. allah rahmet eylesin ve/veya toprağı bol olsun. lakin ölmeden önce şu anda kendisine methiyeler düzenlerin kendisini hiç tanımadığına kalıbımı basarım.
kafatası milliyetcilerinin algılama kapasiteleri yeterli düzeyde olmadigindan türkiye icin ne kadar yararli bir insan oldugunu hicbir zaman anlayamayacaklari, kimseye bir zarari olmayan, bu ülkedeki renklerden, motiflerden biri oldugu icin kancıkca arkasından vurularak öldürülen, rahmetle andıgımız kisi. topragi bol olsun.
son 150 yılda başına gelenlerden sonra iyice sinmiş, susmuş korkak bir cemaatin üyesiydi. diğerlerinden farkı bildiklerini bağıra bağıra insanlara anlatmak, haklı olduğu konuda susmadan hakkını aramaktı. ne oldu peki? arkası dönükken kalleşte öldürüldü..
bu cinayetin ülkeye etkisi tartışıldı hep, peki ermeniler nasıl değişti? işte bu sorunun cevabı işin en acıklı kısmı; artık daha suskun daha korkak bu ülkedeki ermeniler, güvercin dinlemiyor cehalet ve faşizm bunu anladılar acı bir şekilde. çocuğunu ermeni okuluna yollayan anne artık daha korkak, paskalyada kiliseye giden baba korkak. bu ülkede yaşamaya devam ediyor ermeniler ancak her zamankinden daha sessiz, kimseye görünmeden kimseye güvenemeden..
hayatın boyunca bu cemaate korkmadan konuşma fikrini aşılamaya çalıştın ama olmadı, ömrün gücün yetmedi malesef hrant..
Hrant'ın ölümünün üzerinden geçen bir yılda başka acı olaylar da yaşadık... Biraz korktuğumuz başımıza geldi yani... Hıristiyan yurttaşlarımızın vahşice katledilmesi, papazlara saldırılar göğsümüzü geren olaylar değildi...
Ne olmuştu Anadolu insanına? O meşhur Mevlana torunları, Anadolu hoşgörüsünün çocukları nereye gitmişti? Katilinin yakalanmasına, neredeyse tüm bağlantılarının ortaya çıkarılmasına rağmen esas olarak dört bir koldan ört bas edilmek istenen bir cinayetin üstünden koca bir yıl geçti. Her geçen gün yeni bir adli skandal ortaya çıkıyor Hrant davasında ama devletin umurunda değil sanki. Üzücü olan zehirli havanın daha da artmış olması ve 301. maddenin aslanlar gibi ayakta durması. Üstelik Cemil Çiçek'e göre, "301. madde kimsenin umurunda değil!" Yani Ermeni'ye, Kürd'e, Rum'a, Yahudi'ye küfür ve atış serbest ama her çeşit eleştiri "Türklüğe hakaret!"... Yazık, çok yazık!
19 Ocak 2008 Hrant'ın kemiklerini sızlatacak bir yıldönümü mü olmalıydı?
Bir yıl önce, Hrantın cenazesinde "Hepimiz Hrantız!" demiştik. Bir yıldır süren bir tartışma yaşadık. Bu slogandaki derin insani özü anlamayanlar isyanlarını dile getirdiler, anlamamakta ısrar ettiler. Ama onun ölümü çok sayıda insana da Türklükten, Kürtlükten, Ermenilikten önce insan olmayı yeniden hatırlattı. O aramızdan ayrıldı ama biz Agos'u ve onun oğlunu 301. maddeden mahkum etmeyi ihmal etmedik... Eski Adalet bakanımız ise hala "301. maddeden kimseye ne zarar geldi?" demeyi sürdürüyor. "Görmek istemeyen gözden daha körü yoktur" derlermiş, meğer ne kadar doğruymuş.
Rakel Hanım; size bakacak yüzümüz yok. Çünkü geçen bir yılda öğrendik ki, bizim ülkenin çiçekleri pek de cemil değilmiş ve ne yazık ki bizim ülkede güvercinleri gerçekten vururlarmış... Ülkenin son bir yılının yaşanan her günü bize bu acı gerçeği bir kere daha öğretti.
Biliyorum, ölenleri de kalanları da mutlu edecek tek şey var aslında: Sade bir özür ve adaletin gerçekten yerini bulması.
Adalet şu sıralar gözündeki bağı çekip çıkarmış gibi, pek bir tilki ve sanırım sizi, bizi bir süre daha üzecek.
Bu acı, bu hüzünlü yıldönümünde, dün ve bugün, yapılmış her kötülük için, bizim şu değersiz özrümüzü kabul edin bari.
