"ermeni köpekler, beşiktaş'ı destekler" bu söz bir taraftarlığın ne kadar aciz ve çirkinliğini göstermişti bana gittiğim bursaspor maçında. beşiktaş'ın amigosu alen ermeni olduğu için böyle bir söz edilmişti çünkü biz beşiktaş taraftarına. işte bu düşünce yüzünden öldü hrant. sadece ermeni olduğu için. oysa aç cüzdanını ne yazıyor türkiye cumhuriyeti vatandaşı. şimdi ermeni köpekler beşiktaşı destekler diye bağıranda aynı ülkenin vatandaşı, hrant'ta. ama yersen... rahat uyu hrant.
ittihatçı ziyniyetin son cinayetlerinden birisidir hrant dink. azmettiricisi israil büyük mason locasıdır. cinayeti ergenekon terör örgütü işlemiştir. bu konuda albay arif doğan ın son günlerdeki jitem itirafları manidardır.
oynanan oyun çok büyük ve kapsamlı, lakin sona yaklaşıldı.
hrant dink i türkiye cumhuriyeti nin menfaatlerini gözetme kisvesi altında siyoninst mihrakların piyonları öldürmüştür.
Deniz gezmiş ve arkadaşları gibi, nazım hikmet, atatürk , uğur mumcu, a. taner kışlalı gibi , sivasta yanan aydınlar gibi o da susturulmaya çalışılanlardan biriydi. Ama asıl susturulmak istenen bu insanlar değildi. barışı, halkların, dinlerin, dillerin kardeşliğini sonuna kadar susturmayı istiyorlardı. Ama bilmiyorlardı ki kaybedilen her savaşçının, öldürülen her güvercinin yerini binlercesi alıyordu. insanlar susturulabilir , öyle hrantın olduğu gibi kolayca da öldürülebilir. ama onların dile getirmeye çalıştığı gerçeği ne kimse öldürebilir ne de saklayabilir.
devletin tetikçilere öldürttüğü, katillerinin hala aramızda dolaştığı insan.sadece, onun yıllardır bu ülke üzerinde kurulan iğrenç kumpasa kurban gittiğini, kafese alınarak harcandığını görmezden gelenlere acıyorum.
Bu arada 4 yıl oldu... senin de arkandan yılları saymak istiyoruz ama senin sevdiğin gibi faili meçhul değil. bir sara krizinde dilin boğazını kilitler "inşallah"
taksim meydanı'ndaki oturma eylemine doğru yol alırken, vitrindeki televizyonların hepsinde, onun soğuk betonun üzerinde yüz üstü yığıldığı görüntüsü yayınlanıyordu.
üstü gazetelerle kapatılmıştı. nasıl ki, kurbanlıklar kesilince, kullanılan bıçak onların bedenlerinin üzerine bırakılır, hırant'ın da üzeri kaleme aldığı cümlelerle kapatılmış, ironik bir görüntü çıkmıştı ortaya.
ayakkabısının altındaki delik, yaşadığı ülkede, kof beyinleri ikna etmek, onlara barışı öğretebilmek için aşındırdığı onca yolun sonunda oluşmuştu muhtemelen.istese çok daha farklı yaşayabilirdi tabi. kimliğini unutup, sistemle çatışmadan varlık içinde yaşamını sürdürebilirdi. ama o mütevazi bir yaşamı seçti. kimliğini seçti. onurlu bir yaşamı seçti, barışı, özgürlüğü seçti...
onu ancak bu şekilde mücadelesinden vazgeçirebilirlerdi, nitekim öyle de yaptılar.
şimdi cansız bedeni, kaldırım kadar soğuk ve yerde...
kahpe bir insanın, kahpe kurşunuyla savunmasız bir haldeyken, ensesinden sıkılmıştı kurşun. çünkü onunla göz göze gelebilecek cesareti, yüreği yoktu katilin. öyle bir ayarlanmıştı ki namlu; hrant,
bir daha düşünmeyecekti, bir daha insanlara doğruları anlatmaya çalışamayacaktı, bir daha konuşamaycaktı, bir daha ne anlatmaya çalıştığının meailini açıklayamayacaktı kimelere. ama katil/katiller, o günün yüzbinlerce hırant dink'i doğuracağını hesap edememişlerdi. fikir sahipleri öldürülse bile, fikirlerinin baki kalacağını hesap edememişerdi.
o gün,
gece, ayrı bir karanlıktı. gökyüzü olabildiğince uzaklaşmış, kahpe insanların üstünü kaplamaktan kaçınmıştı adeta. kaldırımlar yastaydı.
sokaklar sessizdi.
düşüncelere, kelimelere, bütün yüklemlere ket vurulmuştu.
gökyüzünde beyaz güvercinlerden başka kuş uçmuyordu. hepsi sanki; "onu siz anlayamadınız, biz de aldık" diye mesaj veriyorlardı.
betonun soğukluğunu taşıyordu Hırant. yerde uzanan o görüntü, aynı zamanda bu ülkenin adaletiydi, akp'siydi, sistemiyidi, düşüncesiydi.
özellikle belli gruplar tarafından hedef gösterildiği halde, onu koruyamayan; kahpe katilini, -sokaklarda bir deri bir kemik it gibi gezerken- hapislerde domuz gibi besleyen hatta cezasını hafifletmek için yaşını küçük gösteren raporlar düzenleyen, düşünceyi ve düşünce adamını yok etmeye çalışan kuklalarla, bayraklar önünde poz veren,
bir zihniyetin varlığı
oysa hırant, sistemin tüm alçaklığından haberdardı ama yılmamıştı, yıllarca izlenmesine rağman bildiği doğrunun peşini bırakmamıştı. tehditlere aldırmamıştı. çünkü o her şeye rağmen yaşadığı toprağı seviyordu, gitmeye hiç niyeti yoktu. bir derviş misali gezip, anlatmak istiyordu. onu anlamaları için elinden gelse kapı kapı dolaşacaktı. o da biliyordu, kof beyinlere, lümpen düşünce yığınlarına, bir takım beyinsiz insan sürüsüne, kendi kendine mukayese edemeyip, ezberletilen cümlelerle hareket edenlere derdini anlatmanın zorluğunu. fakat nafile, anlaşılmadan kopardılar onu bizden.
o artık,
öten kuşların cıvıltısında,
yaprakları savuran esrik bir rüzgarın uğultusunda,
gökyüzünün iyi insanlara görünen o güzel maviliğinde,
insan eli deymemiş güzide ormanların yeşilliğinde,
kirlenmemiş kalplerin en şiddetli atımında,
bir bebeğe söylenen ninninin melodisinde,
en güzel şiirlerin mısralarında,
ağıtlarımızd
özgürlüğü temsil eden güvercinin masum beyazlığında yaşayacak...
sözde ermeni soykırımı yalanını kabul ettirmeye çalışan biriydi.öldürülmesi kötü keşke yaşasaydı
tamamda bu kadar kutsanması acayip bir durum.sanki bu adam türk milletinin çıkarlarını savunuyordu
bu adam yüzünden hepiniz ermeni oldunuz olun zaten gidip soykırımı kabul edende sizlerdiniz şu ermenistandan
özür dileyenler...
o ve niceleri..
huzur içinde yatsınlar bile diyemediğim, her halukarda huzursuzluklarını yüreğimde hissettiğim ve kendimi hiç olmasamda sorumlu hissettiğim bu ülkenin gerçek ''aydın''larından..
avcılar tarafından kanatları kırılan, acımadan katledilen bu ''adam''lar, şu ülkede saygı duyduğum ender insanlardan..
utanmazların, bitmek tükenmek bilmeyen nefretin kol gezdiği ülkemde yaşamayı en çok hak edip, yerin altında sonsuza kadar yaşayacak olanlardan..
4 yıl önce bu gün, şu saat, bu dakikalarda güvercin tedirginliğini sanki bana emanet etmiş gibi kopup giden bir güvercinin arkasından, umutsuzluğu tüm ruhumda hissetsem de, yine de onun ruhun da, yaşıyorken ve hala yaşadığına inandığım umuttan ilham alarak, huzur içinde yatsın diyorum şimdi..
huzur içinde yat hrant..
huzursuzluğunu ben aldım yüreğime..
biz aldık..
sen huzur içinde yat..
Allah rahmet eylesin.
Ne iyi adamdı diyemiyorum çünkü ölene kadar hiç tanımazdım.öldükten sonra anladığımız da amacı:sözde ermeni soykırımını kabul ettirmekmiş.
Bu adam birtakım milliyetçi geçinip, ülkesine ne kadar zarar verdiğini anlayamacak gerizekalı tarafından araştırıldı, takip altına alındı; öldürürsek kahraman oluruz diye de hunharca öldürüldü.
şimdi kim kahraman ilan edildi?
samast mı?
birkaç liseli ergen tipli o yaşlarda nedense milliyetçi daha sonraki yıllarda solcu olan aptal sarışın kız aşık oldu.
birkaç sanatçı kılıklı başharfi ismail türüt tarafından adına türkü yakıldı, ağzına bi parça bal sürüldü, ömrü (inşallah)hapislerde çürüyecek bir kişi oldu,
şimdi bu bir mücadeleyse, bu bir başkaldırıysa, bu bir savaşsa kendilerince, kim kazandı?
adam ölümüyle verdiği mücadeleyi zaferle bitirdi, yıllarca kalemiyle ispatlamaya çalıştığı düşünceleri hiç de beklemediği şekilde ispatladı.
ölürken soğuk kaldırımda, altı delinmiş ayakkabısıyla şunu diyordu" ben demedim mi size türkler barbardır diye"
eşi mikrofonu eline aldığında üzgün değil gururluydu;kocası haklı çıkmıştı çünkü.şimdi hrant dinki öldürerek iyi bişeyler yaptığını düşünenler üzülsündü, şimdi bütün dünya görmüştü.
4 yıl geçmiş üzerinden hala bir karara bağlanmamış davası, bir kez daha haklı çıkıyorlar mı?türkiyenin hukuki sürecine bakış açısı oluşturuluyor mu kamuoyunda?
ben de evet diyorum izlerken, kalemin kılıçtan keskin olduğunu bilemeyen gerizekalılar var içimizde ama biz özümüzde iyi insanlarız be hrant abi.
vatan haini sayılacak türden eserleri arkasından bırakan, sözde türklere "hepimiz ermeniyiz" dedirtecek kadar aramıza sızmış, gereğinden fazla abartılmış balon bir gazeteci.
--spoiler--
hablemitoğlu, emeç, mumcu, ipekçi vb.. cinayetler. bunlar bu kadar ses getirmezken dink olayının bu kadar ses getirmesi ilginçtir. yukarıdaki 4 insan bu ülkenin en az dink kadar kendi evladı olmasına rağmen örneğin çetin emeç kim desen sokakta kimse bilmez. nedir bu amk, sanki öyle bir demokratik, özgür, insan hakları üst düzeyde ülkeyizde dink bu ülkenin başına gelen ilk suikast mıdır? nedir bu kadar sesin sebebi.? nerde kaldı mumcu, ipekçi ve diğerleri..
--spoiler--
5-10 yıl içinde bu da unutulacaktır.
unutulmadı diyelim.ne olur 10 yıl sonra..hiçbir şey.
özür..bir şeyler değişir.şu an 25 kiyo alıp semiren pezevenk, 10 yıl sonra bir partiden milletvekili olur ve ağababaları gibi(mehmet ali ağca) "türkiye seninle gurur duyuyor" sloganları eşliğinde "kahraman" ilan edilir.
hrant dink bir ermeniydi.seçilmiş değil, doğumla edinilmiş kimliğiyle ermenilik...ama bu kimliğiyle sindirilmiş bir yurttaş olarak değil, bir muhalif olarak yaşamayı kendi seçti.ne büyük bir paradokstur ki, bu özgür seçiminden dolayı adından bile vazgeçti.sol hareket içinde ermeni kimliğini gizleyerek, fırat adıyla var oldu..
tûba çandar'ın "hrant" isimli kitabından alıntıdır.
devletin ve kademelerinin öldürüleceğini bildiği ve ahmet taner kışlalıabdi pekçi gibi gazetecilerde de olduğuna benzer şekilde failinin adam gibi öğrenilmediği insandır.yakalanan maşanın haricinde gerçek suçlular yakalanmamış ve yakalanamayacaktır.gerçek suçlular aramızda dolaşmaya devam ederken adaletin yerlerde olduğu bu muz cumhuriyetinde bir sonraki suikastı merakla bekliyorum.
