vurulmasından önceki 10 dakikada, bir banka kuyruğunda beklerken, nefes daraltısı başlamış, garip bir his kuşatmıştı her yanımı. huzursuz, pis bir duyguydu, içini titretiyordu insanın. ve telefon çaldı aniden, vurulduğu haberi geldi. heybetli görüntüsü, bir yol kenarına serilmişti hemde arkasından vurularak. küçüktüm epey onu tanıdığımda, vurulduğu gün 10-15 yıl büyümüştüm. derdimi sıkıntımı anlamıştım artık. o gün bugündür içimde sızıdır yaşanan. son kez gidip, kim olduğumu, büyüdüğümde ne yaptığımı söyleyememe acısı yaralardan biri. ve bu ölüme üzülmeyenler, eminim o dert etmezdi. dünyada üzülecek o kadar çok ölüm varki. insanlık denen kavramın içini dolduran herşey yitirilmişken, varlığın son nefesini vermesi büyük bir olay değildir.
ermeni kilisesinin duvarına geber ermeni piçi diye yazan hayvandan aşağı organizmalar bu topraklarda yaşıyorsa, üzülmek böyle bir durumda çok ekstra bir tercih haline geliyor.
doğuda şehit olan askerlere aslen samimiyetle üzülmeyen,sadece faşizan duygularıyla bir gram ağırlığı olmayan vicdanıyla türkiye cumhuriyeti vatandaşı ermeni asıllı yurtsever bir insanın ölümünü şehit erlerimizin kanı üzerinden ucuz şekilde yorumlamaya çalışan insancık modeli.
bir insanın ölmesine herkes üzülür.
ama bu ölün üstünden siyasi rant elde edilmesi, hepimiz ermeniyiz diye gezen andaval sürüsünün olmasından sonra ve onca şehit haberi için kılını kıpırdatmayan insanları görünce insan bir süre sonra ister istemez iplemez moda girebiliyoruz.
şehitlerimiz üzerinden siyasi ya da vicdani rant elde eden insan tipi.zira yurtsever bir yurttaşının ölümüne sırf türk asıllı olmadığı için üzülmeyen, bu vehamet verici olayı şehitler üzerinden ahmakça değerlendiren insancık modeli.
kendini kışlalı, hablemitoğlu, mumcu, üçok vs. üzerinden savunmaya kalkan aciz insandır. insandır diyorum ama bu cahilce tavırlarıyla alenen türk canını ermeni canından üstün görerek iğrenç faşist şoven tutumlar sergileyip, üstüne gazeteci, şehit mehmetcik gibi allı pullu soslar sepeleyerek sözde eşitlikçi, insancıl ayaklarına yatarak tribünlere oynayan ikiyüzlüdür. bir de iyice sıkışınca ortaya azerbaycanı, uygur türklerini atan salaklar vardır ki, şimdi değinerek zaman harcamak bile gereksiz...
bırakın bu işleri, bu gerzekçe söylemleri. ahmet taner kışlalı, uğur mumcu hayatta olsa en çok onlar lanet ederdi bu kalleşçe cinayete! siz bu adam yerine koyulmama sıkıntılarını, kabızlıklarını geçin de gidip beyaz bereli şerefsizle fotoğraf çektirin, anısı olur...
dünyada kaç kişi tanımadığı kişiler öldüğü için üzülüyor? tanımadığım adam için neden üzüleyim ki? ama insan sonuçta diyenlerin ise 7/24 ağlaması üzülmesi lazım. sürekli birileri ölüyor ya da öldürülüyor çünkü.
yazar burada şahsıma sesleniyor.
ben hiç üzülmedim hrant dink in vurulmasına. alelade izledim tv den olup biteni. ha bu tabi olanları tasvip ettiğim anlamına gelmiyor. hakketti ya da haketmedi onun cezasını sadece yaratan verir. kula bu düşmez.
üzüldüğüm şey şu; bu adam öldürüldü diye bu kadar ortalığı ayağa kaldıranlar, neden uğur mumcu öldürüldüğünde ya da apti ipğekçi öldürüldüğün de "hepimiz mumcuyuz, hepimiz ipekçiyiz" ya da "hepimiz çetin emeçiz hepimiz ahmet taner kışlalıyız" diye pankartlar açıp sokağa dökülmediler. onlarda bu ülkenin bi değeri değilmiydi? buna sessiz kalanlar şimdi neden kalkıpta "hepimiz ermeniyiz" diyolar? bunu üzülüyorum işte.
insanlar tercihleri doğrultusunda yaşarlar. kimileri üzülür kimileri üzülmez ama onlara neden üzülüyorsun diye soramadığımız gibi diğer tarafa da neden üzülmüyorsun diye yargılayamayız. herkes herkesi sevmek zorunda değil. hümanizm içi dolu gibi duran ama aslında anlamsız bir kavramdır. çünkü insanın doğasında herkesi sevmek imkansıza yakın bir durumdur. kimse peygamber değildir kimsede peygamber sabrı yoktur artık.
"insan" olduğu için üzülüyoruz diyenler yemesin, içmesin, mümkünse tuvalete de gitmesin. her daim yas tutun. var mı böyle bir şey? insan annesini babasını kaybediyor da en fazla 3 ay sonra kendine geliyor. bu ne hrant sevgisidir? yaptığınız şekilcilikten, göstericilikten fazlası değil. o yüzden gidip derdiniz neyse marko paşa'ya anlatın, "faşist köpekler siz insan değilsiniz" diye saldırdığınızda çok komik oluyorsunuz. size göre herkes insan, sadece türküz diyen insan değil.
dur bir daha yazayım;
üzülmüyorum.
hadi bir daha insan değilsin de. çok eğlenceli oluyor.
bu şahsiyetlerin savunması da şudur; çetin emeçler, uğur mumcular, abdi ipekçiler öldüğünde kimse üzülmemiş, kimse sokaklara dökülmemiştir. ılan uğur mumcu için her sene binlerce kişi yürüyüş yapıyor, her sene mezarında anılıyor, onlarca sanatçı beste yaptı, onbinler söyledi. birinin kanını başkasının kanıyla savunacak kadar cahilseniz bile en azından sokakları göremeyecek kadar kör olmayın. ya da uğur mumcu'nun, abdi ipekçi'nin ismini faşist savunmanıza meze ederek pisletmeyin. çünkü onlar da hrant gibi faili mechullerin peşini bırakmadıkları için öldürüldü. önce bir kendinize gelin...
başlığı anlayamayan, algılayamayan insandır.başlıkta adı geçen merhum hrant dink`in sadece ermeni asıllı olduğu için öldürülmesine üzülmek en vicdani insan halidir.
evet bir insanın sadece ermeni asıllı olması öldürülmesine sebep ise, bazı insanımsı varlıklar buna karşın zil takıp oynuyor ve bu insanlık dışı vehamet verici olayı "zaten olması gereken bir durum gibi" gayet olağan karşılıyorsa buna üzülebilmek erdemdir.ve gerçek yurtseverlik, memleket insanını nereden geldin diye sorgulamadan sevmektir, bunu bilemeyenler ile aynı memleketin toprağında aynı havayı tenefüs etmektir asıl üzücü olan.
öldürüldüğü zaman üzüldük, evet. çünkü düşüncesi yüzünden, derin devlet tarafından ve aşağılıkça öldürülmüştü. ama üzerinden zaman geçti ve şu anda umrumda değil. olayın üzerinden, yakınlarım dahil nice ölümler geçti. nice acılar unutuluyor...
hele ki; "hrant dink in vurulmasına üzülmeyen insan" diye başlık açıp, illa ki üzülmemiz gerektiğinin satır arasında empoze edildiğini gördükten sonra insanın üzülesi bile gelmiyor.
hrant dink'in türkiye cumhuriyeti vatandaşı olduğunu bilmiyordur belki.
şehit olmuş askerlerin hepsini de türk sanıyordur?
ulan hıyarzan ölen askerler kürt olunca üzülmüyor musun? ölen asker türk harici bir ırk olunca üzülmüyor musun? ölen askerlerin yüzde kaçının türk ırkına mensup olduğunu biliyorsun?
e sana göre zaten kürt olan biri zaten vatanını sevmiyor. en iyi kürt ölü kürt. o zaman ölen kürt askeri üzerinden ne duygusallık yaratıyorsun.
o zaman sadece türk olanları seç burada öyle yorum yap.
mesele burada hrant'ın şahsına üzülmek değil sanırım. hrant'ın şahsına saldırarak yükselen faşist dalganın karşısında demokrasiye sahip çıkmak önemli. aynı 70'lerde olduğu gibi ülkenin yetiştirdiği değerli düşünce adamlarını, akademisyenleri, gazetecileri öldürerek ülkedeki özgürlük ve ifade özgürlüğü ortamını ortadan kaldırmaya çalışmak, ülkeyi şiddet sarmalına ve kaotik bir duruma sevketmek.. ölümünden sonra her yıl öldürüldüğü yerde toplanan binlerce insan buna karşı durduklarını gösteriyorlar.
hrant'ın ölümüne üzülenler bu açıdan üzülüyor tabi. ama diğer düşünce insanlarının da öldürülmesi üzüntü verici. bence milliyetçi, muhafazakar, liberal, sosyalist, sağ, sol, ermeni veya türk; bir düşünce insanının öldürülmesi kişiye hüzün vermeli. çünkü bir düşünce adamı kolay yetişmez, fikirlerine katılmasan bile. onun geçmişinde binlerce kitap okunmuş, yıllar süren bir emeğin neticesi yazıyor o cümleleri gazetede veya kitaplarında. kendi gibi düşünmeyeni öldürmekse ancak fikir üretmekten aciz insanların işidir.
