dokuz eylül üniversitesi müzik bölümü eğitim görevlilerinden kemal hocamızı bugün kaybettiğimizi öğrendim...inanamadım piyano öğretmenimiz nergis hocaya sordum ağlıyordu telefonda tutamadım kendimi bende başladım ağlamaya.ne zaman oldu hocam dedim bu sabah dedi...yarın 2 de defnedilecek dedi.peki hocam daha fazla konuşamıcam başınız sağolsun dedim ve telefonu kapattım.
sevgili kemal hocam...sizinle ders yapmamız nasip olmamıştı...bu sene dersimize giricektiniz...birlikte çok güzel günler geçiricektik çok güzel şeyler öğrenicektik çok güzel şeyler paylaşıcaktık...aile gibiydik artık babam sayılırdınız abim sayılırdınız...iyi insanların kaderimidir bu erkenden göçüp gitmek sevdiklerini geride bırakmak...
bu yazıyı içimi dökmek için yazıyorum...sevgili bir tane kemal hocam için...o mütevazi cana yakın kimsenin kalbini kırmamak için kendi kalbini kıran hocam için...
