şimdi aslında olay tamamen çaresiz kalınan fakat mecburiyet içeren durumlar içindeyken gerçekleştiği için artık bıkkınlık vermiştir.
bir bakmışsın aşktan soğumuşsun.
bir bakmışın hayattan.
bu olayın sonu buralara kadar gider.
olay birde toplum içinde filan vuku buluyorsa yandın olum aferdersin ama amk.
avazım çıktığı kadar bağırasım geliyor.
bir de tesadüfen yan yana oturmuşsundur aman diyim!
derken sırnaşır filan amoovv.
artık avazım çıktığı kadar bağırasım gelir. o denli.
ama işte bu insani duygular yok mu;
hoşgörü,
alçak gönüllülük,
karşındakini kırmama çabaları,
iyimserlik,
aman üzülmesin düşüncelilikleri,
damn it!
sanki tecavüze uğramış yeni gelinler gibi kasılmalar filan.
en kötüsüde hani bir zamanlar şehvetle yaşanmış duygulardan arta kalan kırıntılar varya işte o duyguyu bilmek daha da berbat hissettiriyor insana kendini. **
acaba benim hoşlandığım kız eğer benden hoşlanmıyorsa o da mı böyle düşünür.
hassiktir!
*yok lan hani ben sempatiğim filan ya o kadar da değildir;
-kapa çeneni amk yürü gidiyoruz.
tamam arkadaşlar siz hiç birşey olmamış gibi devam edin;
*ama ben sempatiktim...
