hoşlandığımı söylerim. en son 25 yıl önce hatuna söylemiştim. ulan insan biraz naz eder mırın kırın eder hemen kabul etti. naz ederse cayarım diye korkmuş.
spor salonundaysa hareket sorma bahanesi işe yarar.
otobüsteyse camı açmasını rica etmek ve havaların sıcaklığından yakınmak (erkekler için onu meselesi biliyorsunuz. açamazsa kaçın)
okuldaysa yanına gidip alttan kalan bir arkadaşınızın bölüme hala devam edip etmediğini sormak. (yerse)
ilk adımı atmak kolay fakat beğenilmemek acı olur. hele yürüdüğünüz kişinin sevgilisi varsa daha kötü. önce güzele stalklayın instagramını, snapchatini falan.
maddeler yetmemekle birlikte artık bu işin kitabını yazmaya karar verdim.
ilk adım için önce kendinize bir adım atıp " onu yaşayacak " olmanızı kabullendirmeniz gerekiyor. tavırları, küsmeleri, uzaktan gülmesi, dibinde olup dokunamama hissi, gözlerinde ki derinlik, kokusu, saçlarının parıltısı, bilerek olmasa da arada bi uzun bakıyor olması..
bunlar yaşayacağınız en klasikler.. gece onu düşünüp yatarken, sabah adını sayıklarken kalkarsınız. sizin için her şey o dur artık.
bunları kabullenecek misiniz? savaşabilecek misiniz? ağzınıza sıçınca eyvallah deyip bir köşede ağlayabilecek misiniz? ona zarar vermeden, onu kırmadan, onu bunaltmadan heyecanınızı ayarlayabilecek misiniz?
köpekler gibi sevin, hayvanlar gibi aşık olun benim gibi.
ilk adım atma böyle başlar yazar gençlik.
ilk adım kendinize... onu yaşayacağınıza dair adım atın.
