yaptığım ve trajikomik bir anı olarak akıllarda kalmıştır;
lise ikiye gidilen zamanlar:
ben; doğukan galiba ben senden hoşlanıyorum
o: (ne diyeceğini bilemeyen bi gariplikte) olabilir, kızlar benden hoşlanır.
(burada biraz morarma yaşarım)
ben: normaldir herhalde
o: ben de sana karşı boş değilim
ben: erkekler de hoşlanabiliyor sonuçta
o:normal sanırım
Benim bu kişi.
Ben. ben. ben. ben. ben. ben.
Oturdum Sevdiceğime her şeyi anlattım.
(Oturdum dediysek teLefonda anLattık, yüzyüze değiL. O kadar da değil.)
iki senedir onu ondan gizli sevdiğimi söyledim.
Hiç pişman değilim.
Bir daha olsa bir daha yapardım.
normal bir davranışta bulunan kızdır. lakin ki bizim toplum normal değildir. bizim söylememizden hiç bir farkı olmamasına rağmen garip gelmesi de bu sebeptendir.
bundan 2 yıl önce saat 1 de arkadaşımı evine bırakmıştım, gitmeme söyleyip bir şey söylicem dedi. yaklasık 1 saat onu bekledikten sonra bana gerçekleştirmişti bu eylemi, hiç hoşlanmasam da onu kırmamak için sevgili oldum , çıkarken hoşlanmıştım aslında ama mesafe yüzünden bırakmak zorunda kaldım. geçenlerde görüştük , aramızın iyi olduğuna sevindim aslında . çünkü çok iyi bi kalbi vardı. yani korkulacak bir şey değil, karşıdakinin huyunu biliyorsanız eğer tutmak yerine itiraf etmek daha mantıklıdır. en azından vakit harcamazsınız.
t:hoşlandığı kıza açılan erkekden farkı olmayan kızdır.
kızarıp bozarmadan, adamın gözünün içine baka baka, "aklını alırım senin" der gibi yapabilecekse uygundur. ama kızarıp bozarıp kekelerse erkeğin düşüneceği tek şey bu kızı üzmeden nasıl arazi olurumdur.
Her zaman yaptığım şey yani birinden hoşlanıyorsan veyahut seviyorsan mal gibi hayır önce sen tribi atmaya gerek yok, bunun büyütülecek bir yanı da yok. Toplumsal cinsiyet rollerini bu kadar kabul edip ondan sonra olması gereken şeyi yapan birini görünce vooov harika demeyin.
