Bu olayın tabi ki burdaki ermenilerle bi ilgisi yok ve de olamaz,çünkü onlar ermeni asıllı türk vatandaşları benle aynı dili konuşuyorlar hatta bayramlarda tebrik mesajı geçiyorlar.Amma ve lakin bu olayın bu kadar sessiz bir köşede kalıp ağlaması biz türklerin suçudur,çünkü ortada çekilmiş dökümanlar ve fotoğraflar mevcut.Yazık ki bu dünya düzeni o kadar adi ki müslüman veya türkse tu kaka,ama kürt,ermeni veya amerikalıysa bir duygu sağanağı..Riyakarlık bence en başta karşısında durmamız gereken şey,şiddette değil ırkçılıkta değil..
türkçü olmayanlar tarafından da unutulmayan ve kınanan katliam. acıları ve yaşananlara tepki gösterme hadisesini bile oturup bölüştüğümüz, şu katliama sen tepki göster, şu katliama beriki tepki göstersin, şu katliama da öteki tepki göstersin gibi bir mantıkla hareket ettiğimiz yahut etmeye zorlandığımız için, türkçü olmayan bir kimse bu katliama tepki göstermek istese de gösteremiyor çünkü devreye niyet okuma ve bulunduğu noktadan dışlanma gibi unsurlar giriyor. insanoğlu olarak şiddet mevhumuna karşı ortak bir ses çıkarabilmek yerine ceset sayımı yaptığımızdan ve sevmeme, nefret etme gibi duygulara mesai harcadığımızdan başımıza bu haller geliyor. biz ölüyoruz, bizi öldürenler güce ve belli bir bölgede iktidara sahip oluyor. acının rengi, dili, dini, ırkı olmaz ve bunların üstesinden acıları ortak kabul ederek gelebiliriz, çekilen acılarda bile insanları birbirinden ayrıştırarak değil.
Yer: Hocalı Yıl: 1992 Ermeni Doktor Zori Balayan'ın anılarından...
"...Başından, sinesinden ve karnından derisini soydum. Saate baktım, Türk çocuğu yedi dakika sonra kan kaybından öldü. ilk mesleğim hekimlik olduğuna göre hümanist idim, bunun için de Türk çocuğuna yaptığım bu işkencelerden dolayı kendimi rahatsız hissetmedim. Ama ruhum halkımın yüzde birinin bile intikamını aldığım için sevinçten gururlanırdı. Haçatur daha sonra ölmüş Türk çocuğunun cesedini parça parça doğradı ve bu Türkle aynı kökten olan köpeklere attı. Akşam aynı şeyi üç Türk çocuğuna daha yaptık. Ben bir ermeni vatansever olarak görevimi yerine getirdim. Haçatur da çok terlemişti, ama ben onun gözlerinde ve diğer askerlerimizin gözlerinde intikam ve güçlü hümanizmin mücadelesini gördüm. Ertesi gün biz kiliseye giderek 1915'te ölenlerimiz ve ruhumuzun dün gördüğü kirden temizlenmesi için dua ettik."
katliam değil soykırımdır. planlı bir şekilde yapılmıştır. spontane gelişmemiştir.
ermeniler ve ruslar hocalıya giden tek yolu kapadığından kara yolu kullanılamadığı için, azerbaycan türkiye'den ambulans helikoper istemiştir. aliyev'in tek dost olarak gördüğü türkiye'yi bizzat arayarak askeri yardım değil yalnızca yaralı tahliye helikopteri istediğini belirtmesine rağmen;
o dönem başbakan olan demirel "rusların kızıl orduları ile yirmiyedi bin atom başlıklı füzeleri var diyerek bu isteği veto etmiştir.
özal'da "ne var yani onlar şii biz sünniyiz" diyerek insaniyetini ortaya koymuştur.
asla unutmayacağımız unutturmayacağımız katliam, ermenilerin nasıl bir millet olduklarını açıkca göstermiş katliam,
ruhları şad olsun bütün kandaşlarımızın.
Hiç değilse katliamın yıl dönümünde sözlükte görmek isterdim bu başlığı. ama uludağ sözlük yine seks muhabbetinde. ırkımı, dinimi, görüşlerimi bir kenara atıyorum. sadece "insan" olarak bakıyorum: bu nasıl bir vahşettir. küçücük çocuklara tecavüz etmek, cinsel organlarını, kulaklarını, burunlarını kesmek ve tüm bunları acı çektirmek için başkalarına seyrettirmek. kanım dondu bir kez daha yazarken. bunu hiçbir hayvan yapmaz, yapamaz. "bize soykırım yaptılar" diye bas bas bağıranlar bir gecede bir kenti yok etti. öldürmeyi de anladım hadi. annesinin karnından çocuğunu çıkarıp annenin gözleri önünde öldürmek, ardından anneye o haliyle tecavüz edip katletmek. öyle ya "hepimiz ermeniyiz" bu insanlık suçuna sessiz kalmalıyız. hırant dink'in öldürüldüğü günü her defasında hatırlatan, yaşatan ermenileri nedendir bu konuda örnek almıyoruz. hırant dink katledilen onlarca kadın ve çocuktan önemli değil mi. evet "ermeniyiz" haksızlığa karşı susan onu yapandan daha aşağılıktır gözümde. umarım insanlık bir daha böyle acılar yaşamaz. kardeşlerimizin ruhu şad olsun.
Türklüğün adının geçtiği her şeye karşı olanları ortaya sermektedir diğer TÜRK'E YAPILAN KATLiAMLAR GiBi.Peki,işçi sınıfının yılmaz savunucuları,ezilmiş,ezilen halkın yanında olan,sosyalist,durmaz,yılmaz,savaşçı komünistler bu katliam gerçekleştirilirken neredeydi ? insanlığın yanındaki o büyük herifler neredeydi acaba ?
--spoiler--
Elleri bir ağaca arkadan bağlanan hamile bir kadının başına dikilmiş olan iki Ermeni yazı tura atıyordu. Bu kanlı kumarı yaklaşık 100 yıl önce Anadolu toprağında Kars'ta Ağrı'da Van'da Erzurum'da da ataları oynamıştı.Onlardan duymuşlardı.
Karnı burnunda zavallı bir Azeri kadının doğumu oldukça yakın görünüyordu. Çaresiz kadın bir hazan yaprağı gibi titriyordu. Elbiseleri yırtık, ayakları çıplaktı...Ermenilerin uzun boylu olanıelindeki AK-47 model Rus yapımı otomatik tüfeğinin namlusuna monte edilen seyyar kasaturayı çıkartırken, diğeri elindeki demir parayı havaya attı
:-Akçik, manç?..
(Kızmı, oğlan mı?)
-Akçik...
(Kız)
Bu cevap üzerine 'oğlan' diyerek bahse giren Ermeni, elindeki kasatura ile hamile kadının karnını bir hamlede yarıp çocuğu çıkarttı.Kan b! ürülügözleri bebeğin kasıklarına kilitlendi.
-Tun şahetsar,ınger...
(Sen kazandın, yoldaş)
-Yes şahetsapayts ays bubrikı inç bes bidigişdana...
(Ben kazandım ama bu bebek nasıl beslenecek?)
Bunun üzerine daha kısa boylu olan Ermeni, bir hamlede kasaturaya geçirdiği bebeği annesinin göğsüne yapıştırdı:
-Mayrig yerahayin zizdur.
(Çocuğa meme ver)
Aynı dakikalarda Hocalı'nın başka bir semtinde tek kale futbol maçıhazırlığı vardı. iki kesik Azeri kadın başını kale direği yapmışlar, top arayışına girmişlerdi.Başı tıraşlı bir çocuk bulup getirdiklerinde ise Ermeni çeteci sevinçle bağırdı:
-Asixn ma/,çimi yev bızdıge, aveg gındırnadabidi. Gıdıresek...
(Bu hem saçsız hem de küçük, iyi yuvarlanır. Kopartın...)
Aynı anda çocuğun gövdesi bir tarafa,başı da orta yere düşmüştü...
Ermeniler zafer naraları! atarak, kanlı postalları ile kesik çocuk başına vurarak kanlı bir kaleye gol atmaya çalışıyordu.
Bu iki olay Hocalı'da bundan çok değil yalnızca 14 yıl önce yaşandı. Her iki olay da ermeni çetecilerin katliamlarına bizzat şahit olan görgü tanıklarının anlatımlarıdır.
Ne yazık ki 26 Şubat 1992 günü binlerce Azeri türlü yöntemlerle vahşice katledilmiştir. Ajanslar,katliam haberini bütün dünyaya hızla geçerken, arşıtitreten ağır bir vahşet yaşanan Hocalı halkından geri kalanlar ise çaresizlik içinde kıvranıyordu.
Türkiye'de büyük bir dehşet uyandıran katliama ilişkin ilk görüntüler ise TRT aracılığı ile duyurulmuştu. Bütün olanları batılı gazeteciler, özellikle de New York Times belgeledi.
26 Şubat'ta güçlü silahlarla donatılmış Ermenistan silahlı kuvvetleri ile Hankendi'nde konuşlanmış bulunan Albay Zarvigarov komutasındaki 366'ncı Rus Motorize Alayı, Hocalı'ya saldırarak tarihin en vahşî katliamlarından birini yaptılar.
26 Şubat! gecesi Rus motorize alayının tanklarından açılan top ve roket saldırıları ile Hocalı Havaalanı kullanılamaz hâle getirilerek kentin dış dünya ile ilişkisi de tamamen kesildi.
Savunmasız kalan kente giren Rus destekli Ermeni askerleri, çocuk, yaşlı,kadın, bebek demeden birçok insanımızı vahşîce katlettiler. ermenilerin işgal ettikleri Hocalı'da dehşet verici olaylar yaşandı.
Canlı canlı insanların kafa derilerini yüzdüler,
Sağ olarak ele geçirdiklerini ise sistematik bir işkenceye ve tıbbî deneylere tâbi tutarak, insanlık dışımuamelelere maruz bıraktılar.
Hızar ve testereler ile diri diri insanların kol ve bacaklarını kestiler.
Genç kızların önce saçlarını,sonra da kafa derilerini yüzdüler.
Babanın gözü önünde evladını, evladın gözü önünde babayı kurşunlara dizdiler.
Kesik kafaları sepetlere doldurdular.
Peki neydi bu düşmanlık?
Ermenistan'daki okul duvarlarında asılan haritalarda Türkiye'nin 12 ili yer almaktayken, Ermenistan'ın bayrağında Türkiye hudutları içindeki Ağrı Dağı'nın resmi varken, Ermenistan Millî Marşı'nda 'Topraklarımız işgal altında, bu toprakları azat etmek için ölün,öldürün' denmekteyken, başkaca bir neden aramaya zaten gerek yok sanırım.
Dağlık Karabağ Bölgesi'nde bulunan Hocalı'ya, eski Sovyet ittifakı Silahlıkuvvetleri'ne ait 366.Alay'ın desteği ile Ermeni Sılahlı Kuvvetleri tarafından düzenlenen saldırılar sonucu 613 Azerbaycan Türk'ünün hayatını kaybettiği resmî olarak açıklandı. Ancak kayıp sayısının bu rakamların çok çok üstünde olduğu bilinmektedir.
56 hamile kadın karnı yarılmış durumda bulunmuştur.
Bu alçak saldırıda 487 kişi ağır yaralanırken, 1275 kişi ise rehin alınmış,geri kalan nüfus da bin bir zorlukla canını kurtarmış ancak bu olayın tahribatından ruhları ve hafızaları asla bir daha kurtulamamıştır.
Şahitlerin anlattıklarını dinleyenler önce kulaklarına inanamadı.!
Fakat katliam sonrası Hocalı'ya girdiklerinde ise, görgü tanıklarının abartmadığını kısa sürede anladılar. Hocalı'da katliam bölgesini gezen Fransız gazeteci Jean-Yves Junet'nin gördükleri karşısında söyledikleri, katliamın boyutunu da anlatıyordu:
'Pek çok savaş hikâyesi dinledim. Faşistlerin zulmünü işittim,ama Hocalı'daki gibi bir vahşete umarım kimse tanık olmaz' Peki 26 Şubat 1992 günü yaşanan bu katliamın emrini kim vermişti; Ermenistan Devlet Başkanı sıfatını taşıyan Robert Koçaryan denilen kirli katilden başkası değildi. Yaptığı terör faaliyetlerinin oranı nispetinde terfi eden Taşnaksutyun örgütü liderlerinden Robert Koçaryan, 20 Mart 1996'da Ermenistan Başbakanı oldu.
Karabağ'da barış istediği için aşırı milliyetçilerin tepkisine daha fazla direnemeyen Levon Ter Petrosyan istifa edince de 30 Mart 1998 yılında ondan boşalan Devlet Başkanlığı koltuğuna,'Hocalı Katlia! mı' baş sorumlusu olan azılı terörist Robert Koçaryan oturdu.
Ermeniler Türk hamile kadınlarına tecavüz edip karnını hamile olduğu halde taş ile doldurup öldürmüşler ve küçük Türk kızlarına tecavüz edip öldürmüşlerdi.
Ülkemizde sadece 1 ermeni öldürüldü diye yürüyüş yaptılar ve o kadar araştırdılar ama hiç bir insan kalkıp ta bu masum insanlara işkence edilip öldürüldükleri için yürüyüş yapmadı...
tıpkı diğer soykırımlar gibi emperyal ülkelerin bilgisi dahilinde olan kardeşlerimizin katledildiği tarih boyunca onun bunun köpeği olan ermenilerin yaptığı soykırım.
yalnız sürekli gündeme getirip ağlar gibi dert yanmak türk e yakışan bir davranış değil. acziyet göstergesi gibi hissettiriyor.
herhalde yapacak bişeyler olmalı ve zamanı bekleniliyordur diye umut ediyoruz.
türkiye deki günlük siyasete alet edilemeyecek kadar önemlidir. ortada bir katliam varken bunu günlük siyasetle başka şeylerle bir tutmak, ama bugün de şu gruba karşı bunlar saldırdılar demek iki yüzlülüktür. sorumluların cezalarını çekmesi ve karabağ sorununun bir an önce çözülmesi gerekir.
yine ve yeniden hiçbir medya organının umrunda olmayan haberdir. oysa ki o medya bir tane ermeni gazeteci öldürüldüğü için aylarca manşetden yayın yapmışlardı. ne yazık ki ölen türk olunca hele ki azerbaycan türkü olunca değeri olmuyor.
birde o medyanın imralıda yatan bebek katilinden terörü bitireceğini umması yok mu...
bu katliam üzerinden hrant'a söven kişi net olarak söylüyorum insanlıktan nasibini almamıştır.
Bir katliamı işleyen kişilerle ırkı dışında ortak paydası olmamasına rağmen bir yolunu bulup hrant'a mal etmeye çalışmak ve hranta söz söyleyen kişi enaz o katliamı işleyenler kadar suçlu ve aşağılıktır.
bu kadar yakın bir tarihte ve "tek millet iki devlet" dediğimiz ülkenin halkına yapılmasına rağmen o zamanda ve sonrasında türkiye nin tepkisiz kaldığı katliamdır.
sadece yaptıklarımızdan değil, yapmadıklarımızdan da sorumluyuz.
hakkında bir film çekilmiştir. adı xoca. hiçbir canlandırmanın çekilen acının, vahşetin yerini tutamayacağı açıktır. en azından bu ayıbın unutulmaması için harcanan ve destek verilmesi gereken bir çabadır.
