Eskiden olduğum insandır. Umarım bu insanların sonu benim gibi en ufak detaylara bile takılıp sabah akşam düşünen bir ruh hastası olmak değildir. Bazen sinirlenince hiçbir şeyi umursamıyormuş gibi yapıyorum ama yemin ederim geceleri yeşil yoldaki ağlak, yıkık zenci gibi ağaçtan düşen yaprağı bile düşünüp üzülüyorum. Sana ne ulan dışarda bağıran kediden, köpekten? Sana mı kaldı olum? sanki hiç derdin yokmuş gibi sokaktaki hayvanları düşünüp üzülüyorsun...
Beynimi iyice yaktım. Hatta bazen burnuma yanık kokusu gelince beynimden geldiğini düşünüyorum. Sonra yine üstümü başımı yaktığımı görüp bir kıyafetinde de sigara yanığı olmasın amk çocuğu diye kendime kızıyorum.
