dünya kişisel ilişkilerin anlaşmazlığından çıkan en ufak sorunlardan düşman kesilmeye değecek bir yer değildir ama ne bileyim örneğin şeriat isteyen birisine de hoşgörüyle yaklaşmak, saygı duymak, ona çiçek uzatmak bana aslında büyük bir korkaklık, kırılganlık, aman ağzımızın tadı kaçmasın tarzında geliyor.
Ve böyle insanlar bir ülkenin başına geçtikleri taktirde ülkeyi çok büyük bir uçuruma çekerler. Aynı başımızdakiler gibi.
başımızdaki gibi kin dolu olmak neyse, aşırı sevgi pıtırcığı olmak da aynı derecede kötüdür.
Mesela ışid sürekli kafa kesiyor, demir kafeslerde insan yakıp katliam yapıyor ve ben diyorum ki; bunları yakalayıp aynı şekilde işkence çektireceksin, kızgın kafeslerde diri diri yakacaksın. bana diyor; hayır, ne olursa olsun onlar da insan.
Şimdi gel, şu bombacı teröristlere kin ile bakma. Hadi yine gel, askere silah doğrultana kin ile bakma. Hadi yine yine gel, devleti soyanlara kin ile bakma.
Güzel insanlardır.
Karşımızdaki insanın fikirlerini benimsemek zorunda değiliz, söylemlerine katılmak zorunda değiliz, fakat saygı duymak zorundayız, işte kin ve nefret bu saygı ortadan kalktığı zaman ortaya çıkıyor, ne zaman karşımızdakilere saygı duymayı öğreniriz, o zaman bizler de bu gruba dahil olabiliriz.
