dostları tarafından incitilmiş insandır.
yanlış yapıyordur halbuki kendi güvenilir olduğu sürece mutlaka başka güvenilir insanlar da vardır, boşuna insanları uzak tutmamalıdır kendinden.
lise de hazırlıkta başka 1. sınıfta başka 2. sınıfta başka 3. sınıfta başka kişilerle eğitim gören ki buda kendindeki problemden değil okul yönetiminin aldığı karardan kaynaklanan
üniversite de sınıf kavramı olmadığı için bazı üniversitelerde bir gördüğünü birdaha diğer hafta olan aynı derste görebilmesi mümkün olduğu için hiçbir kimseyle çok yakın ilişkiler kuramamış ya tam kuracakken ayrılmış yada tam tanıyamadan kurduğu ilişkilerin sağlam kişilerle olmamasından olayı kopan kişidir..
burjuva ebeveynler tarafından korumak amaçlı hayattan men edilmişlerdir, sokak kültürüne uzakdırlar, genelde sitede yaşamış, düşe kalka büyümek nedir bilmezler, hiç sevmem böyle tipleri.
onlarca arkadaşı olmasına rağmen hiç yakın arkadaşı olmayan kişidir, bu kişinin zamanında çok yakın arkadaşı olmuş* en sonunda hepsinden kazık yemiştir, sonrasında insanlara fazla yaklaşmaz ve insan ilişkileri bile diplomatik olmuştur ve eskisinden daha mutludur.*
vardır onda bir sorun ama çaktırmaz. hep yakınır; çok kazık yedim, bu dünyada kimseye güvenilmez, bu zamanda dost yalan tost gerçek şeklinde söylemleri sıktır. lakin sorun dünyada bulunan insanlarda değil kendindedir.
bencil olandır. ama öyle böyle değil ben ben ben ben ben ben ... diye uzayıp gider bu insanların öyküleri. paylaşmayı bilmeyendir. sır tutmayandır(dikkat tutamayandır demiyorum) dedikodu yapandır. yalan söyleyendir vs. kısaca kişilik sorunları olandır. bir zamanlar bir oda arkadaşım vardı böyle:
bir akşam canım ciğerim 10 küsür yıllık arkadaşımla telefon görüşmesini bitip telefonu kapattığımda, sadece 3 aydır tanıdığım, bütün boş vakitlerini bilgisayar oyunu oynayarak geçiren, çalışma masasına yapışık yaşayan, zengin birini bulunca kıçından ayrılmayan bu insan bana beni benden alan şu soruyu sordu:
" onu mu daha çok seviyosun beni mi"
ne diyeyim ki şimdi ben sana. anlatsam anlar mısın...
Derin konudur vesselam öyle konunun derinliklerini bilmeden yorum yapılamaz. Kimi hayatın sillesini yemiştir, insanlarla samimi olmayıp kendi içine dönmüştür. bu kişi mutlu olur, alkışı hak eder. Kimi hayatında hiç kimseyle yakın arkadaş olamamıştır, bu kişinin kendiyle problemleri vardır, psikolojik bir desteğe başvurmalıdır, mutsuz olur. Kimi ortam insanıdır herkesle merhaba merhaba bir ilişkiye sahiptir, her ortama girer takılır, eğlenir ama kimseyle samimi olmaz, içini dökmez ve saire ve kendiyle mutludur. Bu adam kraldır, hayatı çözmüştür, mutluluğu tavandır, en doğrusunu yapmaktadır. "Dost mu? Ne dostu.. insandan insana dost olmaz, en gerekli yerde engerek oldu dostlarım." demişler. Tabi sağlamından bulunursa ne ala, ama yinede insanın herşeyini gönül rahatlığıyla anlatabileceği kimse yok kendinden başka hayatta, maalesef.
1) insan menfaatçidir. bunu kabul edelim. günümüzde kendi çıkarını düşünmeden hareket etmeyen yoktur. dolayısıyla arkadaşlık dostluk da anlamını yitirmiştir. facebook da çok yakın olmadığımız birisi doğumgünümüzü kutlasa: eyvallah kardeşim, dostum" diyoruz. arkadaşlık, dostluk kelimeleri anlamlarını öyle kaybetmişler ki samimiyetimizin olmadığı kişileri de böyle nitelendirebiliyoruz.
2)kişinin konuşacağı hiçbir şey olmayabilir. ne okur, ne sporla ilgilenir, ne de müzik ya da film kültürü vardır. hele
kişi futbolla fazla ilgilenmiyorsa erkek muhabbetine katılamaz bile. acı ama gerçek; o kadar sınırlı konuları konuşacak kadar bilgiliyiz.
3) kişi bilgilidir, konuşacağı şeyler vardır; ama çevresinde onun ilgilendiği konulara ilgi duyan ya da onu anlayacak birileri yoktur. 2. durumdan çok kötüdür zannımca. "vay haline cahiller içinde alim kalanın" sözünün mağdurudur bunlar.
4) bence en gerçek ama kabul edemediğimiz neden kişinin özverili, arkadaşlarını satamayacak kadar adam olmasıdır. yalan mı? seven sikilir, siken sevilir demişler, diyene helal olsun. anne babamız üstümüze titrer, ama verdikleri emeği çoğu zaman alamazlar. arkadaşlıkta da böyle. nerde piç, serseri var etrafında arkadaş ordusu var. adam olanlar nerde derseniz onlar unutulmanın acısıyla çoktan bir köşeye çekildiler...
bu başlık gibi okunduğunda yada söylenildiğinde şaşkınlık ve iticilik yaratan durumdur. fakat o noktaya nasıl gelinir bunu düşünmemiz lazım. bazen insanlar 'ben yalnızken daha mutluyum' gibi bir cümle kurmaya ve uygulamaya itebiliyor insanı.
