Dün bir mesaj geldi sözlükten, hiç tanımıyorum, konuşalım kendimi kötü hissediyorum dedi, telefonumu istedi verdim, 2 saat falan konuştuk, ama o kadar güldüğümü hatırlamam, spontane bir şey zaten ben de ansız bir insanım bana çok sıradan geliyor bu şeyler 100 yıllık tanıdığım gibi hissettiririm.
Güzel bir duygu sürekli yaşasam da aynı heyecanı var.
Bunu çok seviyorum.
Birini sıfırdan keşfetmek, yeni bir hayata giriş yapmak beyin kıvrımlarında, düşüncelerinde gezinmek uyum sağladığınız yerlerde mutlu olmak, dertleri paylaşmak yardımcı olmak...
Her insan farklı bir dünya
Sizce de güzel değil mi?
şu sebepten cazip gelebilecek bir durum olabilir; aranızda en ufak, mecazi anlamda bir hukuk geçmediği için spontane bir şekilde konuşup rahatlatabilir sizi.
