1.
-bir ses: saatin geldi!
benim sesim. evet sanırım sıra bana geldi -
hazırım vücuduma
yapışacak her şeye
bir duvar gibi hazırlandım buna
-bir korku hissetmiyorum,
hissettiğm
bir kuyuya atılır gibi bir koku,
küf sesi-
-bağırabilsem-
2.
(dur, neredesin?)
hiç bir kadının önünde
çıplak değildim bu kadar
bir yerde olduğuma inanmıyorum
3.
(dur, neredesin?)
(onların ünündeyim, çırılçıplak... soğuk bir titremeyle sallanıyor hayalarım. gözlerim öfkeyle kıpırdanıyor: ne yaparlarsa yapsınlar, gövdem benim değil. bir çöp torbasına koydum onu, tam boğazımdan ağzını iple büzerek, içimde hayalarımı ısırarak gezen bir lağım faresi, içimde çırılçıplak)
bir kadının önünde bile
çıplak değildim bu kadar
(artık çok kırılgan olacaksın. keskin bir kenar bulup kanatacak seni kırılganlığın. sivri uçlara dönüştüreceksin tahtalarını, bir masaya oturduğunda. kusmuğun üstüne dökülecek. içerdeki başka bir sesin derisinde bir çığlıkla değecek kulaklarına sönmekte olan bir izmaritin dumanı. burnunda farklı bir koku, burnun duymayacak. çırılçıplak)
4.
bir kadının önünde bile
bu kadar çıplak
olmadım şimdiye kadar
-yağmur bulutunun yere eğilmesi
gibi değiyorum nemimle sana
nasılsın der gibi
gülümseyerek başını
omzuma yatırır gibi
orada değilsin ne yapsam sana-
(dur, neredesin?)
bir kuyuya düşüyorsun
duvarlarına çarparak
duvarlarda çınıldıyan bir ses
suya düşene kadar
damlatılıyorsun
5.
(bir sülük gibi yapıştı çınıldayan koku, yağmurun yere düşmeyen sesi. kıımıldayamayan gölgen hücrenin tavanında.
korku, korkunun tuğlalara çarparak düşmesi.)
hiç bu kadar çıplak olmadın
önünde hiç bir insanın
hiç bu kadar çıplak
düşmektesin
sonunu hissetmediğin bir kuyuya
duyguların kırılmakta
kendi çeperlerine çarptıkça
