hayata dair küçük mutlulukların başlangıcıdır. tabi buna karşı çıkacak çok sosyal arkadaşlarımız var ama hisslerimde olan bir gerçektir yazmak.
yazmak deyince aklıma yazarlar gelir, yazarlar deyince ruslar gelir. dostoyevski bir kitabında yazmamışmıydı mektuplarını aylarca görmediği birine. ya trol kafka'ya ne demeli adam mileneya yazmadı mı?
peki bu adamlar hiç olmayan yazılarla edebiyatçı olmadılar mı? peki hangimiz sevmedik anna karenina'yı hangimiz görmeden aşık olduk aglaya ivanovna yepançin'e.
ben yazarsam kötü mü olur cancağızlarım. maksadı eğlenmek yazmak çizmek için varolduğumuz şu sözlükte ben yazarsam yoklukta mı olurum. cevabınız evetse o zaman bana açıklayın yazmanın kurallarını.
görmeden sevilmez mi be? tanımak için illa tc kimlik numaralarını mı bilmek gerekir?
tamam siz bana bakmayın
ben size göre değilim
yoklukta, karanlıkta biraz da çirkinim.
