önce sesini sevdim sonra seni
yanaklarında yarım tebessümler
en son dudaklarında kaybolduğumu anımsıyorum
sonrası uzun yıllar yokluğun
ama sesin hep benimle
sesini sevdim ben karlı günlerde içimi ısıtan
ve her mevsimi bahara bağlayan
ilk sesindi sevdiğim yüreğimden vuran
sonra sen, hiç sevmemem gereken
düşlerime alıyordum seni
orda bile dokunmuyordum sana, sende bana
yürüyorduk yollarda
amansızca tartışıyorduk cümleler bir bir aklımda
düşlerime alıyordum seni
orda bile birleşmiyordu dudaklarımız
sadece ellerinle saçlarımı okşuyordun
yüzünde yarım bir tebessüm
bana mı gülüyordun
sen düşlerimin adamı
seni kocaman gözlerinden tanırdım
bir de koyu renk uzun saçların vardı
adını bile bilmiyordum
ama seviyordum seni
arada bir geliyordun düşlerime
sana sarılmayı seviyordum
bir kokun vardı tanımlayamam şimdi
kokunu tanıyordum
bugün karşılaşsak seni tanırım
düşlerime giriyordun
sessizce dalıyordun
ellerimiz hiç birleşmiyordu
gözlerimiz hep birlikte
seni tanıyor muydum
sen kimdin
seni görsem tanır mıydım
düşlerime alıyordum seni
sadece bir düştün...
adını bilmiyordum askin e hali diyordum
sen kendini bilirsin.
görüntü değildir aşk. ilk görüşte aşkta bile.
görünenin altında saklı bir duygunun ya da ruhtan kopan anarşik parçanın; hoş bir kahkahada, tesirli bir sözde, küçük bir dokunuşta yahut anlamlı bir bakışta kendini koyvermesidir aşkı başlatan.
ya da tanımaktır onu her sözü, bakışı, dokunuşu ile; tekrar tekrar ve her seferinde bi parça daha ekleyerek aşkı yaşamak...
var olmak yeter insana, bir duyu sadece.
kör bi kadının da aşık olduğunu bilmez mi kimse, ya da felçli bi adamın? görmesem de çırpınmaz mı aşk yüreğimde delice, fırtınalarını koparamaz mı? hissedebilirim değil mi?
yapar o halde.
aşkın gözü kördür derler.
kimse..
sadece susarak özlüyorum seni
hiç tanımadan, ne garip
sense uzak, çok uzakta
bir deniz gibisin resimlerde..
hayal adam ya da hayal kadın diyebiliriz istediğinizi yaratmaya çalışmak sonra onunla mutlu olduğuna inanmaya çalışmak inanmaya çalışmakla yetinmeyip mutlu olmak.
hiç görmediğiniz birine pek ilgi duymazsınız genelde saçma gelir. sonuçta yüzünü görmemiş, sesini duymamış olursunuz, onunla ilgili hiçbir şey hissedemezsiniz de zaten.
konuşmalarıyla, düşünceleriyle etkilemeye başlar sonra sizi, onu çözmek için uğraşırsınız... 'nasıl biri' diye sürekli onu düşünür olursunuz, saplantı haline gelir.zamanla kendini sevdirmeye başlar, soyut olarak tanırsınız.
ya da; kendini gizler tek taraflı tanımayı dener sizi * herşeyinizi bilir ama siz onunla ilgili hiçbir şey bilmezsiniz. bu şekilde gizliliğini, özelini merak ettirir size.
siz zamanla saçma bulduğunuz gibi ilgi duymaya başlarsınız. ve bir gün bir şekilde karşınıza çıkar. unutulmuş, üstü kapatılmış ilginiz, soyut düşünceleriniz somutla birleşir, ona anlamlar yüklersiniz. bunu farkında olmadan ilerletip en başında saçma bulduğunuz ilişkinin içinde bulursunuz kendinizi.
