dünyadanın adaletsziliğinin kanıtıdır aşk. Başta severken o kadar mutlusundur ki. Dünya güzel, yaşamaya değer.
Daha sonra acı gelir üstüne. Verdiği Mutluluğun kat be kat üzerine çıkar verdiği acı.
kalp hızlanır , el ayak titrer , bayılıp düşecek hissi gelir sevdiğini görünce. yemeden içmeden kesilirsin ya da çok yersin. o varken zaman durur , dünya durur. hiç geçmesin hiç bitmesin istersin. bir sözüyle , gülüşüyle mutlu olur ya da dünya durdu hissine kapılırsın. sonuç aşk dediğin bir kişinin etrafında pervane olup dönmek , döndükçe yanmaktır.
“Bir pınarsın içilen ama hiç kanılmayan
Seveni yanıltmayan, sevince yanılmayan
Özlenen sen, özleyen sen, özleten sen
Varken doyulmayansın, yokken dayanılmayan”
Durup dururken takıntı sahibi oldugun, tek kelimesiyle sevinebilirken bazen sessizligiyle yikildigin, kan bağın olmadığı; buyutmedigin, veya varetmedigin halde canını gozunden sakındıgın,yanlış kisiyse hayal kırıklığın ,doğru kişiyse hayat arkadasın olacak insana duydugun histir aşk.
