kalabalıklar içindeyim ama yine de ölesiye yanlızım. kimsenin bana değer verdiğini hissetmiyorum.27 yaşındayım ama sanki herkes bana 10 yaşındaymışım gibi muamele ediyor. bu hayatta hiçbir zaman aranılan özlenilen değer verilen saygı duyulan biri olmadım diyebilirim. sırf bu yüzden çalıştığım isyerleriden çabuk soğuyorum.kendimi hep fazlalık dışlanmış ezilmiş biri olarak görüyorum.
Sağlıklı her bireyin arkadaşları olur, az ya da çok görüşür, irtibatı kendi ayarlar, paylaşım seviyesi de onun tasarrufundadır ama arkadaşları vardır.
Olmalıdır da.
kendimden baska birine ayiracak pek vaktim yok onlarin arkadasi olamadigim icin uzgunum fakat arkadasim olmadigi icin uzgun degilim. surada 50 60 yil belki yasayacagiz yarisini baskasina armagan etmeyelim.
bazen benimdir . bazen bütün insanların sahteliğinden sıkılıp onlardan delice kaçmak istiyorum adeta. Bu yüzden içime çekildiğimi ve kendimi yalnızlaştırdığımı fark ediyorum.
peki ya siz çevresi kalabalık olan insanlar..
gerçekten inanıyor musunuz size bir şey olduğunda O çok konuştuğunuz arkadaşlarınızın umrunda olduğuna? Yarın ne giysemden fazla düşünen kaç kişi var sizi? insanlara kendimizi beğendirmek ya da sevdirmeye çalışmak gibi ufak tefek aptalca Çabalar içindeyiz. Ama bunlar benim pek umrumda değil. Ben buyum. Seven sever. Sevmeyen sevmez. Zaten herkes de sevmesin beni.
insanlar bizi sevse Tabi güzel olur ama Kimse kimsenin umrunda değil emin olun. en yakınlarınız bile her şeyden önce kendini düşünüyor . bu yüzden insanlar için fazla çabalamayın.
son günlerde bilinçli olarak yalnızlığı tercih ettiğimi söylemem mümkün. çoğunlukla da sürüde bir koyun gibi saçma arkadaş gruplarındansa bireysel fikir ve eylemlere bağlı hareket etmeyi seviyorum.
yediğin bir kazığın acısı, yaşadığın tüm tatlı hatıralara galip geliyor. ve tekrar bir araya gelecek mideyi de kendinde bulamıyorsun açıkçası. kopup giden bazı şeylerin telafisi olmuyor. bir süre sonra bu sorunu bütün arkadaşlarınla yaşıyorsun. ve makul olanı seçip kendini yalnızlığa bırakıyorsun.
zaten sana uyan, kafa dengi birini bulursan arkadaş olursun, diğer türlü zorlamaya gerek yok. arkadaş edinmek için kendini sevdirmeye, olmadığı biri gibi görünmeye çalışma, sosyal şaklabanlık yapma. asıl olmaması gereken budur.
Zamanla herkes bir yere dağıldı, onlanlar da kendine yeni yollar çizdi. Kimi bize kazık attı, kimi kullandı. Tek bir tane bile arkadaşım yok. Evet çok kötü. Sevgisizlikten çürüyen biseye döndüm.
Yalnizligi seven, gercek dostluk denen kavramin bu ahir zamanda bitmiş olduğunu anlamış insandır. Sığınağı kendisidir, inandığı şeylerdir. Birinin sahte tesellisine, yalan sevgisine ihtiyacı yoktur. Hâlinden memnundur ve mutludur.
