insanlarla kolay kolay iletişim kuramıyorum ve dolayısıyla kolay kolay ısınamıyorum. niye öyle ben de bilmiyorum, açıkçası ben de bu duruma pek bayılmıyorum ama huylu huyundan vazgeçmiyor işte.
tamam, yalnızlık = özgürlük olabilir eyvallah ama o da bir yere kadar. insan belli bir zamandan sonra bir şeylerini paylaşabileceği birini yahut birilerini arıyor etrafında.
Böyle kızlar varsa beni bulsun sonuçta yalnızlık allaha mahsustur insanların da ihtiyaçları oluyor yani. Sen yanmasan ben yanmasam olmaz bu iş. O yüzden mesaj kutumu yakın anam.
geçen arkadasıma asosyalım dedım götüyle güldü her gün dısardasın dedi.oysa ben kendımı içine kapanık ve asosyal olarak görüyordum. çevremde kimseyi görmüyorum mesela.dostum yok yakın arkadasım bi tane.
arkadaş kolay bulunur. ayaküstü sohbet ettiğin biri bile arkadaşınız olabilir. ama bunlar yüzeysel samimiyete dayanan ilişkilerdir. yapmacıklık denilen şey bu ilişkilerde bolca bulunur. sadece vakit geçirirsiniz beraber, "an"ı yaşarsınız.
he ama dost diyorsanız, o bambaşka bir mesele. ben hala dostum diyebileceğim birini bulamadım, belki benden kaynaklanıyordur.
kendisi benimdir , vardır arkadaş diyebileceğim insanlar ama düzenli görüşmeyiz , genelde tek tabanca takılırım , birilerine bağımlı olmayı sevmem , neredeyse sıçmaya bile senkronize bir şekilde giden arkadaş gruplarını gördükten sonra soğudum bu işlerden , olum biraz kendiniz olun ya , bu ne amk koyun sürüsü gibisiniz başınızda bir çoban , o ne derse o olur , ne güzel iş lan.
ben gelemem aga böyle şeylere , benim bu hayatta kimseye eyvallahım olmadı şu saatten sonra da olmaz , çok şükür hayatta ailesi haricinde tek bir zaafı olmayan biriyim , alkol , karı kız , sigara , uyuşturucu , para , makam , mevki , şan , şöhret , sevilme hissi ve bunlar gibi her insanın zaaf duyabileceği şeylere karşı ilgim yok , tam anlamıyla bir makine gibiyim , bu makinenin dişlileri arasına arkadaş adı altında çomak sokmaya hiç niyetim yok
madem ki tek doğdum , tek yaşar , tek ölürüm , çok şükür kimseye ihtiyacım yok.
Başlarda çok arkadaşı olup iki yüzlülüklerine şahit olduktan sonra kendisini herkesden soyutlayan insandır kendisi. iki yüzlülüklere gelemez hep dürüst içi dışı bir insan bekler ama buna inancı kalmamıştır. Bu yüzden tek olmayı umursamaz ayrıca bu vaka tek çocuklarda daha çok görülür arkadaşı kardeş yerine koymaya daha meyillidir ama sütten ağzı yanmıştır bir kere.
Yalnız ama kafası rahat insandır.
Günümüz arkadaşlıklarının büyük bir kısmı çıkar üzerine kurulu olduğu için, kimsenin kendisinden beklentisi olmayan biri olarak kafanız rahat bi şekilde yalnızlığınızla huzurla yaşlanabilirsiniz.
Tabii eksileri yok mu bu durumun, yok efendim. Sahte ve çıkar üstüne kurulu arkadaşınız olacağına yalnız takılın amk.
hayret ettiğim insan. açarsak, bazen akrabalardan boğulduğunu hissedersin, atsan atamazsın satsan satamazsın dediğin kişilerle ilişkini yürütmek zorundasındır ama arkadaş öyle değildir, kendin seçersin -kendin gibi seçersin- kafan uyar, ki uymaması sorunda olmaz. hiç arkadaşı olmayan insan nefes alacak alanı olmayandır.
